Status Updates From اهل غرق

-زندگی کنیم که چه؟
-که آسمان را ببینیم و این گل‌های کوهی!

برای حراست از عشق، هر چه که می‌خواد باشد، دریا و مرد غریبه، گوشه‌ای از دلت باید طغیان کند. دست به تفنگ ببری و بگویی که هستم در کنار آنچه دارم. تقدیر مقدر آدمی، زیستن و جنگیدن است.

رئالیسم جادویی در اتمسفر جنوب ایران. لذتِ بسیار واقعا :)))

و سراغ گمشده‌ی خود را تنها از زنان می‌پرسند و از آن‌ها می‌خواهند که پای خود را با نیمه‌ی ماهی‌وارش عوض کنند تا او بتواند، زمین را برای یافتن گمشده‌اش هموار کند.

توروخدا دفعه بعد یادم بندازید این همون اثر روانی‌پوره که صدسال‌تنهایی رو چیز کرده. چون من هر بار یادم می‌ره و دوباره می‌خونم و به وسط‌هاش می‌رسم اینجوری می‌شم که هاا بابا.
حالا ما نمی‌گیم تقلید شمام نگید تقلید. ولی خب.🤷🏾‍♀️

چه‌بسا که آدمی به ناگزیر و بی‌آنکه خود بداند، جای بوسلمه می‌نشیند و اگر هوشیار نباشد، دستانش به تمامی آلوده می‌شوند.
«راهمان را گم کرده‌ایم، ستاره!»

مهربانی را از سنگ اگر دریغ کنی، دلش از غصه می‌ترکد.

دل مه‌جمال با هر شکافی که زمین برمی‌داشت قاچ‌قاچ می‌شد.