Status Updates From روزی که فضایی‌ها آمدند

داستان “چیزی برای هیچ” خیلی جالب بود درباره ی دستگاهی بود ک فقط کافیه یک آرزو کنی و بعد دکمه ی قرمزش رو فشار بدی تا چیزی ک میخوای رو تو یک چشم به هم زدن برآورده کنه ولی برآورده شدن آرزو ها بهایی برای طرف داره

تا الان داستان “فرار آگاممنون” از همه برام جالب تر بود ک طلفیقی از زمان حال یا آینده(مشخص نیست) و گذشته و داستان ها و شخصیت های یونان باستان هست.

داستان “از کردل به پیاز به هویج”منو یاد وضعیت الان جامعه انداخت ک مردم مثل آتیش زیر خاکستر شدن و آماده ان تا یک اتفاق کوچیک تو زندگی روزمرشون باعث فوران خشمشون به افراد دور و ورشون شه و اطرافیان رو با خشم و کینشون صدمه بزنن

داستان هرچی مال تو،دوبرابرش مال او واقعا جالب بود و تامل برانگیز گرچه ژانرش رو نمیشه بگی علمی تخلیه بیشتر حالت فانتزی داشت

“وقتی آدم وضعش خوب است،مثل وضعی ک من داشتم،یک جورایی یادش میرود ک ببیند ب بقیه چطور میگذرد.باید قبول کنیم دیگر.وقتی قرار است مرد شماره یک بخورد و بخوابد و حال کند گور پدر بقیه.اوضاع هر قدر هم خوب باشد،باز جای بهتر شدن دارد.ندارد؟”

داستان دوم کتاب(افسانه ی فاتحان)خوب بود منو یاد کارای مایک رسنیک انداخت داستان سوم هم نویسنده ایده هاش جالب بود ک مشکلات روحی و روانی تو سیارات‌مختلف متفاوت دیده و اومده توضیح داده ک چ جور دلیل مشکلات روانی تو سیارات دگ متفاوت باشه.

داستان اول کتاب(روزی که فضایی ها آمدند) جالب و خیلی عجیب بود ب خصوص توصیف فضایی ها شدیدا منو یاد بازی high on life انداخت.

داستان دوم از اولی خیلی بهتر بود.

مقدمه جناب خلیلیان خوب بود، داستان اول بد نبود، ولی امیدوارم داستان‌های بعدی بهتر باشه.
در کل علمی‌‌-تخیلیِ طنز پسندمه.

جالب به‌نظر می‌آد. طنز علمی‌‌-تخیلی هم گونهٔ جالبیه.