Status Updates From برج سکوت: نمایش مرگ

نمیدانم زیستن ارزش همه‌ء آن چیزهایی را که در طول زندگی از دست می‌دهیم دارد یا نه، چیزهایی که وقتی از دست می‌روند جایشان حفره‌ای سیاه دهان باز می‌کند که با هیچ چیز پر شدنی نیست و تا آخرین روز زندگی، هر بار که به آن حفره می‌رسیم، در سیاهی بی‌پایان دست و پا می‌زنیم و رنج می‌کشیم... رنجی که از جنس سرب است، در عمق وجود آدمی رسوب می‌کند و بالا نمی‌آید تا به کسی گفته شود...
درد و غمی جاودان و همیشه تازه...

آدمی یعنی رویاهای پرپرشده...یعنی دریغ