Status Updates From مسافرنامه

ترس دیده می‌شد، مثل آب از کف می‌جوشید و مثل دود فضا را لبریز کرده بود. چشم‌های مخفی، نگاه‌های گزنده، نیش مار، و سوءظنی که مثل حلقه طناب بالای سر تاب می‌خورد. وای به حال کسی که تکانِ بی‌جا بخورد!

اولین کاری که از مسکوب میخونم، روان، گیرا، با طنزی زیرپوستی و البته از به کار بردن کلمات بی‌ادبی هم بعضا ابایی نداره ولی در کل دوستش دارم

ساعت قبول نیست، اصل کار نور است. تا نور نیاید روز نیامده و بیداری نمی‌آید. هفته پیش توی اتوبوس خوابم گرفت. نه از تاریکی، روز روشن بود. مقاله به دست، چرت میزدم. گردن کج، سر فروافتاده، پشت خمیده. دلم تاریک شده بود.