Status Updates From روزی روزگاری رشت

بریم صوتی

یکی از شیرین ترین متونی که خواندم.

‫وای! از دست توو. چقدر تو دوچک وینجه‌ای! دیوانه کودی مره.

‫و اما باران نوع سوم خاک باران (خاکه‌باران) بود. باران‌هایی آن‌قدر بی‌سروصدا که فقط وقتی صورتت را رو به آسمان می‌گرفتی، حسش می‌کردی. انگار حشرات نامرئی، نرم و بی‌آزار به صورتت سوزن می‌زنند و تو در این هوا، زیر این باران می‌توانستی کیلومترها بدون چتر یا حتی کلاه، راه بروی.

‫مامان می‌گفت: «بیلا وارث! آسمانِ کون، سوراخ ببوسته. هتو شلاقی وارستندره!»