Ali Np > Recent Status Updates

هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم طب سنتی جزو واحدام باشه و از اون گذشته بیام کتابش رو در گودریدز ادد کنم 🤦🏻‍♂️

استاد غبرائی می‌دونه چه کتابی رو ترجمه کنه🔥

مست می‌کنه آدمو…
هر شعر این قابلیت رو داره که چندین‌بار بخونیش بعد تازه بری راجبش سرچ کنی.

ناقوس‌های معبد از صدا می‌افتد
شکوفه‌های عطرآگین به جای می‌ماند
شبی کامل!

باید دانست که در ادبیات ژاپنی هرگاه نام شکوفه یا گلی به میان آید که نام یا صفتی اضافی همراه آن نباشد، مقصود شکوفهٔ گیلاس است :)

باید به احترامِ جان فانته و کاراکتری که خلق کرده (آرتورو باندینی لعنتی) سَرَم رو خم کنم❤️🤌🏻😓

انتظار نداشتم که این کتاب اینطوری قلبم رو لمس کنه :(((

گفت: چه غریب که آدمیزاد نه‌تنها از عهده‌ی چیزی ناشدنی، که از عهده‌ی برخی چیزهای شدنی هم برنمی‌آید.
مقدر نبود شما دلی وفادار پیدا کنید تا سبب نیکبختی تمام‌عیارتان شود.

سرزمینی را که در آن لیموها می‌شکوفند می‌شناسی؟
اندر میان گلبرگ‌های تیره نارنج‌های زرین می‌درخشند.
در آسمان آبی نسیمی نرم می‌وزد.
می‌شناسی‌اش؟ برویم آنجا، برویم آنجا،
آه محبوبم، می‌خواهم با تو رخت برکشم.

«پایان دفتر سوم»

تو در عالم غریبی اما با دلت آشنایی.
«پایان دفتر دوم»

پ.ن: چقدر داره بهم می‌چسبه این کتاب و چقدر خوشحالم که وقت مناسبی سراغش رفتم.

هزار بار در غیاب او در خیالش غوطه خوردم و چنان آغشته به حضورش بودم که به سودنِ کتابی یا جامه‌ای یا چیزی دیگر گمان بردم دست روی دست او کشیده‌ام.

«پایان دفتر یکم»

نکنه این ویلهلم، همون ویلهلمی باشه که وِرتر براش نامه می‌نوشت؟
:(((

پ.ن: چه باشه چه نباشه من اینطور در نظر می‌گیرم 😇😂

آن روزها را با خویی تنگ می‌گذراندیم تا راهی به رهایی بیابیم.

حتی لذت بردن از این کتاب هم آزاردهندس برام!
بقول راسکولنیکف: «بگرد تا بگردیم» آقای داستایوفسکی.

کاش می‌شد از این زندگی فرار کنم، برم قرن ۱۷، در دهکده‌ی زیبای وال‌هایم پیش ورتر و باهم دوتایی رنج بکشیم.

پایان بخش دو.
بخش اول رو بیشتر دوست داشتم. بخش دوم راسکولنیکوف کلافه‌ام کرد.

«دست تاریک، دست روشن» واقعاً خفن بود.

مُرده‌ها جایی آن زیر خاک خفته‌اند، فراموش شده‌اند اما هستند، و ناگهان تا بفهمیم که هستند، مثل ریشه‌های پنهان زیر سطح خاک به پای‌مان قلاب می‌شوند و می‌اندازندمان.

میشه یک روزه تمومش کرد ولی دلم نمی‌خواد
به قول همین ماکار آلکسییویچ: ادبیات نیست. جشن کلمات است.

۶ داستان دوم (از ۳۶ داستان):
«مردی با کروات سرخ» رو از همه‌ داستانا بیشتر دوست داشتم. چراکه این کاراکتر به خوبی توصیف شده بود. چیزی که عمدتاً در داستانای گلشیری نمی‌بینیم. چراکه بیشتر روی «واقعه» تمرکز داره تا روی کاراکترها بنظرم.

۶ داستان اول (از ۳۶ داستان):
(چنار / دهلیز / ملخ / پرنده فقط یک پرنده بود / شب‌شک / مثل همیشه)

تا اینجا فقط چنار موردعلاقه‌ی من بود.
امیدوارم در ادامه داستان‌ها در حد اسم آقای گلشیری باشن.
(نه اینکه بد بوده تا الان ولی خب انتظارم بیشتره)

بعد از چندتا کار ادبی و آموزنده
یکم خل‌بازی با جک لازمه 🍻

ریشه‌دار اما روانم…

میشه گفت ارزشمند. از اون کتابایی که ارزش کتابخونه‌ات رو بالا میبره.

گفتگوی ایوان دمیتریچ و آندری یفیمیچ درخشان بود!
(پارت ۱۰)