محمدحسین بنـکدارتهرانی > Recent Status Updates

دست به عصا می خوانم چون نسبت به صحت منابع و قضاوتهای نویسنده سخت تردید دارم اما اصل بحث، فارغ از گفته های نویسنده قابل تامل و جدی گرفتنی است

در فصل هشتم از انسجام داستانهای شاهنامه می گوید و با تفسیر مستدل و استوار از تناسب زال و دیو سفید و جایگاه رستم در پایان داستان رزم مازندران و رزم هاماوران سخن می گوید ... خواندن این خطوط شعف انگیز است

حالا که بعد سالها دوباره خواندن یکجای آثار بیضایی را دست گرفته ام می بینم نقاط قوت و ضعف آثار او، در سنینی که کمتر انسان اثرپذیر از احساساتش هست؛ در نظر دستخوش دگرگونی شده

همچنان می خوانم و پیش می روم و حظ می برم ... در دو فصل بعد نویسنده انواع شاهنامه هایی که قبل از فردوسی بوده را بررسی می کند و شرح مستوفایی ارائه می کند شاهنامه فردوسی عینا برگردان شاهنامه بزرگ ابومنصوری به نظم است و حکیم توانسته با چه دقتی جزبه‌جز شاهنامه ابومنصوری را به دیبای شعر بی مثال خود بیاراید

دقت و جدیت مثال زدنی دکتر امیدسالار در واکاوی مسئله و وسواس در استدلالهایش پیرامون مسائل شاهنامه چشمگیر است. تا اینجا که خواندم او اثبات می کند که خدای نامه نویسی، در عصر ساسانیان، ژانری ادبی سیاسی اجتماعی تاریخی بوده و موارد متعدد از مکتوب بودن و نه لزوما شفاهی بودن؛ خدای نامه ها را در سه سطح محلی، خاندانهای اشرافی و سلطنتی نشان میدهد.
اینها مربوط به فصل دوم بود که نوشتم در فصل اول هم سروقت مطالعات شاهنامه میان غرب

ضمن محترم شمردن تلاشهای ارزشمند مرحوم دکترمحمدجعفر محجوب به نظر میاد این مقدمه ارزشمند بیشتر بر تلاش دکتر مصطفی جواد شاعر، نویسنده، محقق، مصحح، تاریخ‌دان، زبان‌شناس عراقی استوار است.
چرا این جور چیزها را می خوانم؟ چون سالها ست به دنبال نظریه دولت و سازوکار سر پا ایستادن حکومتها از عصر ساسانی تا پایان سلطنت قاجار در ایرانم و بیهقی و شاهنامه ها و فتوت نامه ها و ... مصادیق خوبی برای پیدا کردن این قسم خط و ربط ها هستند

از عجایب این کتاب پرداختن به موضوعات اختلافی است نظیر سکوت بعضی از مراجع یا مخالف برخی از آخوندهای رده بالا یا میان مایه و ابراز تاسف یا انزجار نسبت به امام در سال های ۴۲ و ۴۳ و همین طور نام بردن از افرادی که مثلا مخبر یا منبع ساواک بوده اند و با شخص امام خمینی در ارتباط بوده اند.

اراده ...پشتکار ... او می دانسته چه میخواهد و برنامه صبر و استمرار هم داشته. آیت الله خمینی با سایر هم قطارانش زمین تا آسمان فرق داشته. هنوز هم فرق دارد. امام آن قدر بر خواسته اش اصرار ورزیده تا حرفش را به کرسی نشانده است. روایتی که از دین داشته را همان سال ۱۳۴۲ به اجرا گذاشته.

تفاوت نظر و منظر امام با آیت‌الله کاشانی شایان توجه است. امام برای حرکت و کارهایهایش فکر و مبنا داشته و با کفشهای خودش راه میرفته و پا در کفش دیگران نمیکرده و ادابازی هم در نمی آورده. هر چه بوده خودش بوده.

تفاوت نظر و منظر امام با آیت‌الله کاشانی بسیار جالب توجه است

بعضا ظرائفی از تاریخ معاصر در این کتاب هست که شاید هیچ جای دگر این طور باریک بینانه و به قاعده و صورت بندی شده مشاهده نکرده باشید و جملگی کلیدهای ارزشمندی هست برای فهم بهتر آنچه امروز بر ما می گذرد

دقت در تنظیم متن کتاب و ارائه داده‌ها نسبت به آیت الله خمینی بی اندازه ستودنی است و ناگزیر نکاتی که از دوره رضاشاه مورد اشاره قرار گرفته که در تاریخ رسمی پهلوی و جمهوری اسلامی هرگز به آن اشاره نشده ... تلاش مستمر و متمرکز در سراسر دوره پهلوی اول بسیار جلب توجه میکند.

از ژاپن به چین آمدیم ... نگاه کازانتزاکیس آلوده به نخوت غربی و نفرت از چینی است و جابه‌جا بدخویی از خود بروز میدهد با این وجود چین حکمت بار است و چه‌آی و جنون سیاه چینی خوب درسی به فرنگی جماعت خود برتر بین میدهد و داد.

ژاپن تمام شد و به چین رسیدم .... نگاه شاعرانه اش به ژاپن خیال انگیز بود

تا این جا که خیلی عالی بوده .... حالا به نارا رسیده ... نارا مکه ژاپن هست