Ava > Recent Status Updates

یه کمکی به من کنید. برای دومین بار آپدیتی تو صفحه گودریدز ام از من اومده که خودم انجام ندادم. کتاب کریستن بوبن که سال ها قبل تو گودریدز ام اد کرده بودم دوباره به عنوان خوانش دوم تو آپدیت ها اورده

این اروره سایته یا چی؟

امروز گودریدز ام رو باز کردم و دیدم اکتیویتی ای روی فید ام هست که خودم اد نکردم.
خیلی وقت پیش این اکانت رو ساختم و تا حالا همچین چیزی برام پیش نیومده بود.
براتون پیش اومده؟

زن
زندگی
آزادی

برای رسیدن به این پایان خیالی، حکومت در قالب شعارهای شکوهمند مرتب مردم را درگیر انجام کارهای رقت انگیز می کند. تبلیغات حکومت خلاقانه است: قحطی را تحت پوشش " تحمل سختی" به مردم تحویل می دادند، تلاشی میهن پرستانه که از طریق آن مردم کره شمالی تشویق می شدند از شعار الهام بخش "بیایید در روز دو وعده غذا بخوریم" پیروی کنند.

...

می خواستم یکی دیگه از کتاب های موام رو بخونم ولی این کتاب رو دیدم و نتونستم مقاومت کنم. "حاصل عمر" موام می مونه برای بعد این کتاب.

هر چند فکر می کنم این قدر این کتاب اذیتم کنه که تا یه مدت چیز دیگه ای نخونم.

این قدر مضطربم، این کتاب ها رو دست می گیرم که ذهنم یه کم از واقعیت دور بشه. قراره چی بشه این اردیبهشت؟

بچه ها کسی پی دی اف قهرمانان و گورهای ساباتو رو داره؟ اگر دارید بهم پیغام بدید لطفا

بچه ها کسی پی دی اف کتاب تونل رو داره؟

تقریبا یک سالی هست که اتاق جیکوب همراهمه. رو پا تختی، روی میز نهارخوری، کف زمین....ولی تموم نمی شه که نمی شه. یه ده صفحه دیگه ازش مونده و حدس بزنید چی؟ ... دوباره از اول دارم می خونمش.

ترجمه سهیل سمی رو دوست دارم

هنوز نتونستم باهاش ارتباط بگیرم

سی صفحه دیگه ازش باقی مونده و اصلا دلم نمی خواد تموم شه. واقعا جادوئی بود.

همراه با خوندن تاریخ طبری گاهی پادکست فردوسی خوانی گوش می دم. رسیدم به اون جا که کیکاووس چهار تا جوجه عقاب از کوه میاره بزرگ می کنه که باهاشون بره آسمون و ببینه خدا کجاست. وصف اینکه اون هواپیماش چطور کار می کرده و اینکه رفت آسمون و چی شد. تاریخ طبری روبه اون جا رسیدم که بعد از این که لوط هم به نمرود می گه خداپرسته، نمرود به خودش می گه برم ببینم این خداشون کجای آسمونه. این داستان جوجه عقابا اون جا هم تکرار می شه.

فیلیپ پاسخ داد: " پس اگر این ها درست باشد زندگی چه سودی دارد؟ اگر شما وظیفه و نیکویی و زیبایی را از میان بردارید، به دنیا آمدنمان دیگر چه سودی دارد؟ "
کرانشا لبخند زنان پاسخ داد:"این جا گر باید مشرق زمین زیبا بیاید و به این سوال ها پاسخ دهد."



یه شیفتگی خاصی داره به این مشرق زمین موام

در ادامه ی لبه ی تیغ😊
نتونستم ازش بگذرم.

💜

"پشت پنبه نقشه ای پنهان شده است که ما _ منظورم تمامی انسان هاست_ با آن در ارتباط هستیم و تمام دنیا یک اثر هنری است و همه ی ما بخش هایی ازین اثر هنری هستیم. هملت یا کوارتتی از بتهوون، حقایق این چیزی هستند که ما آن را جهان می نامیم. ما زبان هستیم، ما موسیقی هستیم و ما خود آن چیز هستیم و من این را وقتی دچار یک شک می شوم می بینم."

هیچ وقت با هیچ نویسنده ای اون قدر ارتباط برقرار نمی کنم که با وولف.

هر روز چیزای عجیب تری برا خودم رو می کنم. شفای کودک درون؟

کجای تاریخ ایران هست که به دل زخم نزنه؟

پاراگراف ها و صفحه هایی هست که چندین بار با صدای بلند می خونم. قدرت قلم آقای زرین کوب در کنار کشش و جاذبه ی بالای داستان مولانا. چه ترکیب بهتری برای این روز ها؟

و امشب وقت زیادی داشتم که اگر تنهایی سر می کردم ذهنم می رفت پی فکر هایی که نمی خوام درگیرشون بشم. اومدم توو اتاق قدیمی خودم کتاب رو توو قفسه ی کتاب ها دیدم و دست گرفتمش برای خوندن

مدت ها به دلیل اقبال زیادی که این کتاب توو یه برهه ی زمانی کوتاه پیدا کرد و باز نشر و باز نشرش توو این دوره ی بد نشر، دلم نمی خواست که این کتاب رو بخونم. حتا موضوع وسوسه برانگیزش،مولانا و شمس و داستان همیشه تازشوک، هم نتونست منو ترغیب کنه به خوندنش.
این قدر خاطره ی بد دارم از خوندن همچین کتاب هایی. چنان توقع بالایی ازشون داری که که وقتی دستت می گیریشون و میبینی اقبال عمومی به چی بوده سرخورده می شی.
اما امروز ...

نتونستم جلو خودم رو بگیرم و قبل از تموم کددنش فیلمش رو دیدم.

دومین کتابی هستش که می خونم و از آسایشگاه روایت می شه. اولیش هموم مالون می میرد معروف بکت بود. نه این که آسایشگاه تا حال ندیده باشم. از نزدیک دیدم‌. ازین قشنگ و خوشگلاش رو تو فیلم ها هم دیدم. اما دوست دارم یکی ازین آسایشگاه های اروپایی ملول طور رو یه روزی از نزدیک ببینم. خدا رو چه دیدی. شاید مسیرمون افتاد یه روز بهشون.:))

با این همه به او مشکوکم.این جماعت بیش از امثال ما رفاه و راحتی دارند.این ها بر همه چیز مسلط اند.مشتی آدم اند که قدرت و امنیت دارند.اما ما _ما که منتظریم_ آه نداریم.ما بر لبه ی تیغ زندگی می کنیم.تعادلمان را از این یک دقیقه امید تا یک دقیقه امید بعدی حفظ می کنیم.برای بیست و سه ساعت و پنجاه و نه دقیقه خودمان را بر لبه ی تیغ نگه می داریم. و برایمان همه اش یک دقیقه آسایش باقی می ماند.