Farnoosh > Recent Status Updates

سلام.
این یک اعلان کمکه!
میشه اگه پادکست، فایل صوتی، کانال یوتیوبی، تلگرامی یا هر چیز دیگه‌ای در رابطه با گلستان‌خوانی یا شرح‌ گلستان می‌شناسین، به منم بگین لطفا؟
توی خوندن و فهمیدن یه بخشی به چالش برخوردم و نیاز به راهنما دارم:)
فعلا دارم با گنجور و یه وبلاگ‌ ادبی پیش میرم👩🏻‍🦯
اما دلم توضیح شنیدنی می‌خواد.💔

خورشید مرده بود
و هیچکس نمیدانست
که نام آن کبوتر غمگین
کز قلبها گریخته، ایمان‌است

افسوس، ما خوشبخت و آرامیم
افسوس، ما دلتنگ و خاموشیم
خوشبخت، زیرا دوست می‌داریم
دلتنگ، زیرا عشق نفرینی‌ست

تا به کی باید رفت
از دیاری، به دیاری دیگر
نتوانم، نتوانم جستن
هر زمان عشقی و یاری دیگر
کاش ما آن دو پرستو بودیم
که همه عمر سفر می‌کردیم
از بهاری به بهاری دیگر

تا اینجا که داستان چهارم یه سر و گردن از همه بالاتر بوده🤌🏻🐮🐂

هر اثر دشواری ما را مخیر میسازد که از یکسو،نویسنده را بدلیل عدم شفافیت نالایق بشمریم و از سوی دیگرخودمان را بدلیل عدم درک مطلب،احمق بحساب آوریم.مونتی ما را تشویق کرد که نویسنده را مقصر بشمریم.سبک نوشتاری فهم‌ناشدنی به احتمال زیاد بیشتر نتیجه‌ی تنبلی‌ست تا هوشمندی؛آنچه به آسانی خوانده میشود به ندرت به آسانی نوشته میشود.یا اینکه چنین نثر دشواری نقابی‌ست بر فقدان محتوا؛درک‌ناپذیربودن،بهترین حامی حرفی برای گفتن نداشتن‌ست

خیلی قشنگ بووووووود😭😭😭
انقدر قشنگ بود که اصن غصه‌ام شد😭
_با وجودی که حتی نمی‌فهمم چطور ممکنه همچین حسی تو آدم به وجود بیاد، اما این چیزیه که تماما دارم حسش می‌کنم!!!!_

دوستی، توطئه‌ای کوچک است علیه آنچه دیگران معقول می‌پندارند.

"چه لزومی دارد برای اجزای زندگی گریه کنیم؟
کل زندگی گریه‌دار است."

قرار بود خدا بالاخره به آدم نیکو و قدرتمند
ایمان بیاورد
اما هنوز که هنوز است نیکو و قدرتمند
دو آدمند.

از قدیمی‌ترین قانون‌های تخیل بهره می‌گیرم،
و اولین بار است که در زندگیم، مرده‌ها را فرا می‌خوانم،
دنبال چهره‌هاشان می‌گردم، به گام‌هاشان گوش فرا می‌دهم
با این که می‌دانم کسی که مرده، دقیق مرده است.

از همه‌ی شخصیتای مرد این داستان متنفررررررررم!

دختر همسایه‌ جثه‌ی کوچیکی داره، تنها دختر محله‌اس و هم‌بازی‌هاش هفت، هشت تا پسر بچه‌‌ی شیطون و پر سروصدان، گاها هم دلش میخواد ماتیک سرخابی بزنه و تو کوچه گرد و خاک به پا کنه، غیر از این تمام حرکات و سکناتش نشون از کودکی داره...یک‌بار که هم‌صحبت شده بودیم، گفته بود میره کلاس پنجم، من به قد و قواره‌اش نگاه کرده بودمو به سختی حرفش رو تونستم باور کنم، اما از قرار معلوم یازده دوازده ساله‌ست.
_ادامه در کامنت_

اولین کتاب داستانی از دولت‌آبادی...و چه نثر بی‌نظیری😭🤍

فقط منم که با رجزخونی‌های آخرین دیوِ داستان ماهان، از ته دل خندیدم؟؟؟؟😂😂😂😂
راست میگه دیگه آخه...دو دقیقه آروم و قرار بگیر مرد حسابی!!!!
خوبت شد حالا تهش اونجوری شد؟؟🤣🤣🤣🤣


ولی جدای از شوخی...چقدر داستان گنبد فیروزه‌ای قشنگ بوووود!✨️

وقتی از عشق و دوست‌ داشتن گفت برایم خیلی عجیب بود. توانستم از او باور کنم. گفتم تمام شد. فکر کردم چقدر خوب است امنیت یکنواختی زندگی. اسمش را گذاشتم درنا. گفتم اگر بخواهی می‌توانم حتی برایت شاعر باشم. اشاره کرد به دست‌هایم. خشک است دستی که مدام با سنگ و قنداق تفنگ و پوست شکار تماس دارد. گفت همین دست را می‌خواهم. دست‌های این‌طوری مطمئن هستند، دروغگو نیستند...

داستان دختر چهارم و اون سرهای به ریسمان کشیده شده، عجیب منو یاد اون قسمت از سریال گیم آو ترونز انداخت که دنریس‌تارگرین، در پی شهرگشایی‌هاش به یه سرزمینی رسید که اربابانش، برای عبرت، برده‌ها رو دم دروازه‌ی شهر، به صلیب کشیده بودن!
برای همینه که همیشه کتابا رو به فیلما ترجیح می‌دم؛
فیلم‌بازا به دل نگیرن، ولی به نظرم فیلما تصویر خیال آدمو خدشه‌دار می‌کنن و خیلی سخته تو موقعیت‌های مشابه بتونی تصور ذهنی خودت رو احیا کنی.

چرا هیچکسی تا حالا بهم نگفته بود هفت پیکر انقدر جادویی و خیال‌انگیزه؟؟؟🥲

به پاپا نگریستم. به صورت نتراشیده‌اش، به چشمانش، به موهایش. فقط توانستم بگویم: "پاپا...پاپا" صدا در اثر بغض در گلویم شکست؛ هق‌هق گریه امانم نداد حرف را ادامه بدهم.
پاپا بازوانش را گشود و مرا محکم در آغوش کشید و گفت: "پسرم گریه نکن، در آینده موقعیت‌های بسیاری برای گریستن خواهی داشت؛ به خصوص اگر تا این اندازه حساس باقی بمانی."

قسمت ۳۱ و ۳۲ پادکست نظامی گنجوی، مکالمه‌ی خسرو و شیرین در قصر شیرین🤌🤌🤌

من واقعا این حجم از دلنشینی و زیبایی رو برنمی‌تابم🥲
اجازه بدین دستتون رو ببوسم آقای نظامی🫂

جهان در نظر من به سه بخش تقسیم می‌شد: یکی آن که من، من برده، در آن زندگی می‌کردم، زیر قانون‌هایی که تنها به خاطر من بدعتشان گذاشته بودند، و من هم، نمی‌دانم چرا، هرگز نمی‌توانستم خودم را کاملا با آن‌ها وفق بدهم؛ و بعد دنیای دومی که فرسنگ‌ها با دنیای من فاصله داشت، دنیایی که تو در آن زندگی می‌کردی، درگیر حکومت کردن، درگیر دستور دادن، درگیر ناراحتی‌های ناشی از عدم رعایت این دستورها؛ و سرانجام...
(ادامه در کامنت)

"برای شخص مظنون حرکت بهتر از سکون است، چون کسی که آرام گرفته چه بسا بی آن‌که خود بداند در کفه‌ی ترازو نشسته و با گناهانش سنجیده میشود."

مرد حسابی! اسم خودتو میذاری عاشق؟!!!
داشت کم‌کم دلم باهات صاف میشد که برداشتی تو نامه‌ی دلداریت نوشتی:

چرا بایستش اول کشتن از درد / چو کشتی چند خواهی اندهش خورد
غمش می‌خور که خونش هم تو خوردی / عزیزش کن که خوارش هم تو کردی

بگیم عیب نداره، پادشاه یه مملکتی، حسودی کردی یه چیزی گفتی!
اما دیگه "یاری مهربان آرد فراچنگ"ت چی بود؟؟؟؟؟

**من دیگه واقعا تحمل خسرو رو ندارم دوستان😐

ولی مناظره‌ی خسرو و فرهاد🥲🤌
فرهاد عزیزم!
می‌خوام بدونی که من از همون بچگی هم طرف تو بودم🤍😭

"افسانه‌ی جویبار کوچک زیباست
یا قصه‌ی رودی که سراپا غوغاست؟
رفتن زیباست _ نفسِ رفتن _ اما
ناز قدمی که آرزویش دریاست"

"دریای من! کجات بجویم که هر طرف
مرداب گونه‌ای است، نهان در مسیر من
کی می‌شود نشان تو _ مرغابیان تو _
چونان طلایه‌ی تو، عیان در مسیر من"

یک‌ سوم کتاب گذشته و همچنان کششی نداره، طبیعیه؟!!!

"آیا زندگی ما چیزی جز یک سلسله زوزه‌های بی‌معنی در بیابانی از ستارگان بی‌اعتنا نبود؟"

"و زمان ناگهان جهش می‌کند، برخی را می‌بلعد و برخی را می‌پراکند و برخی را به زاویه می‌راند - همان‌جایی که جز با کار و تکاپوی ذهن نمی‌توان آن زاویه گزینی را بر خود هموار کرد."