Asal Akz > Recent Status Updates

«شاید برای اینه که گذاشتنش سر راه…»
این جمله دردم آورده.
شاید پسر من این کتاب رو تو آینده بخونه!
چه حسی داره اون موقع؟!
این کلمه برای فرزند خوانده ها و فرزند پذیرا هیچ نکته ی طنزی نداره
کاش نویسنده به ادبیاتش دقت می کرد.
«سر راهی »

آقا غلام و بنده‌ی زر‌خرید بسیار از ما حالش بهتر است،
زیرا بنده ملک یک نفر است، او میداند باید به یک نفر خدمت کند و آن یک نفر معاش اورا داده، از جور دیگران حفظ می‌نماید
اما ما نمیدانیم ملک کیستیم و به کدام یک خدمت کنیم؟حافظ ما کیست؟

دارم به این فکر میکنم که تاریخ هم کاملا نسبی هست، عقاید و نگاه کسانی که اونو مکتوب کردن کاملا درش دخیل هست.
در واقع وقتی کتابای تاریخ رو ورق میزنیم داریم نگاه و دید تاریخ نگار رو به اون برهه میخونیم فقط نه تمام اون واقعیت رو و چه حیف

دارم به این فکر میکنم که تاریخ هم کاملا نسبی هست، عقاید و نگاه کسانی که اونو مکتوب کردن کاملا درش دخیل هست.
در واقع وقتی کتابای تاریخ رو ورق میزنیم داریم نگاه و دید تاریخ نگار رو به اون برهه میخونیم فقط نه تمام اون واقعیت رو و چه حیف

راستش یک هفته ای هست که شروع کردم دوباره و الان تو قسمت تقسیم سرزمین فریدون و قالتاق بازی سلم و تورم،
این بار دارم به جای لالایی برای ارس میخونمش، یک سال و نیم سن داره، دلم میخواد با دنیای جادویی اساطیر آشنا بشه .

داشتم یک کتاب دیگه رو میخوندم که از لحاظ فیزیکی و روحی دچار مشکل شدم و برای فرار از واقعیت اومدم سراغ پزشکزاد.
امسال برای اولین بار کتاب هاش رو خوندم
و توانایی رها کردن من رو با طنز لطیفش داره

«برخی از معجزات بهتر است مسکوت بمانند حتی بهتر است به آنها زیاد نیندیشید وگرنه دیگر از هیچ چیز سر در نخواهی آورد. وگرنه به خدا شک خواهی کرد»
و اینجوری شد که تقلید شد ایمان و تفکر شد کفر

چرا من هیچ روند و برنامه ای برای انتخاب کتاب ندارم؟
یعنی کتاب ها دارن منو انتخاب میکنن، اصلا نمیدونم چرا اومدم سراغ این کتاب، چون چندین سال پیش تا یه جایی خوندم و بیخیالش شدم، نمیدونم اینبار قرار با چی رو به رو بشم.

اینکه میبینم دختر ناصرالدین شاه هم به خاطر عدم دریافت محبت کافی از سمت مادر یا داشتن آغوش مادر دچار حال عجیب روحی میشه که خودش هم این موضوع رو بیان میکنه خیلی دردناک
تروماهای کودکی
(سعی می کنم به پسرم عشق بدم به جای هر دادنی)

اگه این کتاب قیافه داشت، میشد که یک شخصیت باشه به نظرم حمید جبلی بود تو فیلم زیر درخت هلو…
بعضی جمله هاشو که میخونم میخوام قربونش برم.
خیلی لذت بخش برام خوندنش، خیلی زیاد.

من زیاد به دیوانگی فکر میکنم،
گاهی انقدر ازش میترسم و چک میکنم که دیوانه نباشم که به همه ی رفتارام مشکوک میشم و آخرم چند وقتی پنیک های گنده میاد سراغم، هم رهایی از همه قیدها رو دوست دارم
این کتاب در این دوره برای من همسایه ی خوبی بود

اینکه اینجا صبر کردم تا نظرمو بگم دلیل داره، مهم نیست چجوری تموم شه، من تو زندگیم بارها به انجام این کار فکر کردم، سرچ کردم تا جای مناسب پیدا کنم که خوشم بیاد ازش، اما نتونستم:)
برای من انگار دنباله ی خیالات و نقشه هام بود این کتاب:)

من نسخه صوتی رو گوش دادم که گوینده کلی توضیحات میداد و من با اینکه خوشم اومد اما نفهمیدم کدوما خود کتاب و کدوما توضیحات اضافه ست، به خاطر همین و به خاطر علاقه ای که به اساطیر دارم فکر میکنم دوباره بخونمش که ترتیب ها توی ذهنم بهم نریزه.

خیلی به من گفته بودن این کتاب رو بخون، خیلی جاها تو ایست کتابهای معرفی شده دیده بودمش، یکم نظرات رو که خوندم سست شدم، اما انگار باری بود روی دوشم که باید زمین میزاشتمش، تا اینجا اندازه یک داستان معمولی برام جذاب بود نه بیشتر :(

این نظر درباره قسمت دوم این مجموعه ست. (حاجی بابا در لندن)اگه بدون غیظ نگاه کنیم و فارغ از صحت و سقم اطلاعات اون زمان و شاید غرض ورزی های کوچولوی نویسنده، به نظرم بشه پاشنه آشیل خیلی از مشکلات فرهنگی امروز رو تو اون زمان پیدا کرد.

من شروع به خوندن حاجی بابا در لندن کردم که دنباله ی سرگذشت حاجی بابای اصفهانی هست، الان هم نظرم رو روی همین تایتل دارم میزارم اما وقتی که دان رو میزنم این دو کتاب رو با هم یکی میدونه، حالا شروع کنم تا شاید فهمیدم چرا

من تا اینجا این کتاب رو از همسایه ها بیشتر دوست داشتم، هیچ تحلیل منطقی ندارم براش و احتمالا نظر نامحبوبی هست اما من با این کتاب بیشتر همراه شدم

همیشه یکی از آرزوهام این بوده که تو سیاه چادرها زندگی کنم، که اهل یک قبیله ای باشم، که بوی زندگی رو، بوی طبیعت رو، بوی عشق رو اونجا تجربه کنم، امیدوارم با خوندن این کتاب کمی از آرزوم که دیگه سالها ازش گذشته رو زندگی کنم.

سرتاسر ممالکی را که فتح کردند، مردمش را به خاک سیاه نشاندند و به نکبت و جهل و تعصب و فقر و جاسوسی و دوروئی و تقیه و دزدی و چاپلوسی و کون آخوندلیسی مبتلاء کردند و سرزمینش را به شکل صحرای برهوت در اوردند.

مغزم داره میریزه بیرون، چجوری اینهمه احساس عجیب در من ایجاد شده، حیفم میاد که چرا تا الان نخوندمش…
یک ربع دیگه کلاس دارم تا ساعت یازده شب و نمیتونم از پای کتاب بلند شم
تا الان که اومدم اینو بنویسم همونجا بودم، تو محله وزیر اکبر خان

« تنها یک چیز بیشتر از لذت محرک حیوانات است و آن درد است…
زیر شکنجه نه تنها به چیزهایی که مفتش می خواهد، بلکه به چیز هایی که فکر می کنی ممکن است خوشایند او باشد اعتراف می کنی، چون پیوندی(اهریمنی) بین تو و او بر قرار شده…»

«آنچه از پنجره آنجا می دیدم زیبایی محض بود، اما چیزی نبود که میخواستم.»
هزار بار این سطر رو خوندم و خوندم وخوندم
انگار میشه یه عالمه از حرفات رو تو قالب همین یه جمله بگی

«ای کاش مردها هم حامله می شدند. اگر می شد حتما با چارلز با مهربانی رفتار می کردم، هرچند بیزارم ازینکه ببینم چاق شده است»

«سامان یافتم، از پا افتادم، ریشه کن شدم، بازم پذیرفتند و بعد واپسم راندند تا عاقبت احساسم را در کردند.»
همچنان کتاب مریض و خیلی لذیذ

تا اینجاش بگم که کتاب مریض و خوبیه
به نقش اول حس علاقه ای ندارم اما با تمام وجود میخوام بقیه داستانشو بشنوم
و این هنر نویسنده ست

«نگران چیزهایی که نمی فهمی نباش.
راحت بنشین و بگذار کلمات، عین موسیقی در اطرافت جریان پیدا کند»

«خیر، از آیین کاتولیک، فقط بوی ناچیزی در دماغم مانده بود.
از ایمانم دیگر چیزی که چیز باشد بر جا نبود؛
همان بویی هم که در دماغم مانده بود به مفت نمی ارزید»👌🏻

اینکه دارم شبیه یه مریضی می مونه، کتابایی که دارم رو باید تموم کنم، خیلی جذب داستان نیستم، من پیش از تو رو چند سال پیش خوندم و بدم نیومد، الان اما حسی به این ندارم، دوست دارم تمومش کنم برم سراغ یه کتاب دیگه.