Sahel.hn > Recent Status Updates

انقدر داغون و خستم که مغزم دیگه نمیشه چیز سنگین‌تری بخونم

چرا توانایی ریویو نوشتنم رو از دست دادم؟ :(

نمی‌دونم مشکل ترجمه‌اس، قلم نویسنده‌اس یا منم که نمی‌فهمم دارم چی می‌خونم

وای این دیگه چه آشغالیه 🤦🏻‍♀️ حس می‌کنم دارم فن‌فیکشن می‌خونم

عجب غلطی کردم این کتاب رو شروع کردم 😭 حتی نمی‌دونم می‌تونم تمومش کنم یا نه

خدایا ترجمه‌اش فاجعه‌اس 🤦🏻‍♀️

همه‌چی داشت خوب پیش می‌رفت تا اینکه رسیدم فصل سی و سه.

"بیشتر دردسرهای دنیا را آدم‌های احمق درست می‌کنند نه آدم‌های شرور."

Beauty is terror. Whatever we call beautiful, we quiver before it.

خدایا از همین الان جذبش شدم.

کاش منم وقتی ۱۶ سالم بود چص‌ناله‌هامو می‌نوشتم چاپ میکردم بهش می‌گفتم شعر.
حیف شد 😂

چطور می‌شود هم خودمان باشیم و هم روبات‌هایی فاقد قدرت اعتراض؟ همین که مختار خلق شده‌ایم یعنی پیشاپیش و جبرا معترض خواهیم بود. جبرا متمرد خواهیم بود. نباید انتظار پذیرش محض از موجودی داشت که ذاتا عاصی است.

"از خودش فرار می‌کرد، از غم به خنده گریز می‌زد. از تنهایی به جمع‌هایی که حرفش را نمی‌فهمیدند..."

وقتی کسی با شخصیت تحقیرشده قدرتی بدست بیاورد، انسان خطرناکی می‌شود.

این کاری است که به روایت اریک فروم در کتاب "گریز از آزادی"، مردم جوامع استبدادزده می‌کنند؛ با این که در عطش آزادی می‌سوزند، اما طی یک واکنش ناخودآگاه توده‌ای، فقط استبداد را بازتولید می‌کنند. فقط زندان را بازتولید می‌کنند. به خاطر دشوار بودن و سنگین بودن مسئولیت آزادی، با اینکه خودآگاهانه به دنبالش‌اند، ناخودآگاهانه از آن فراری‌اند!

گرچه خشونت زندگی پشت بیش‌تر انسان‌ها را شکسته و زخمشان زده، ولی آن‌ها هنوز تلوتلوخوران بر جادۀ زندگی در حرکت‌اند و به دان افسردگی شدید نیفتاده‌اند. برای فهم این‌که چرا عده‌ای در مارپیچ افسردگی فرو می‌روند، باید از ظاهر بحران‌ها فراتر رفت - و با این‌همه قدم به ورای حدس‌های عاقلانه نگذاشت.

"فردریکا تنها به حرف‌هایم گوش می‌کرد و برایم چای می‌آورد. گاهی این تمام چیزی است که کسی به آن نیاز دارد."

"مثل شکستن تب بود، مثل زمین گذاشتن شیئی سنگین که کیلومترها و کیلومترها آن را با خود جا به جا کرده باشی، مثل رسیدن به ساحل بعد از شنایی طولانی در آب سرد. وقتی شروع به حرف زدن کردم دیگر نمی‌توانستم جلوی خود را بگیرم."

عجب سوهان روحیه این کتاب

از داستان "زاویه دید" چیزی سر در نیاوردم. تا اینجا مورد علاقه‌هام "دنبالت می‌آیم"، "سفارت آمریکا" و "چاقالو" بودن.

این چرا انقدر خسته‌کننده شد. زوری میخونم دیگه

"ترکیب فضیلت آشکار و رذیلت پنهان در وجود یک مرد آن‌قدر هم عجیب و غریب نیست. مگر نشنیده‌اید که می‌گویند شیطان در انسان نیک‌کردار آسان‌تر نفوذ می‌کند؟"

دچار reading slump شدم 😭

"...now I'd finally realized how alone I truly was. Despite the crowds of people, and all the different places and a limitless supply of sounds and colors packed together, there was nothing here that I could reach out and touch. Nothing that would call my name. There never had been, and there never would be. And that would never change, no matter where I went in the world."

"I mean, there are way too many things you'll never remember. Sometimes a memory jumps out at you, even though almost everything is lost forever. But what if all the things that we can't remember are actually the most important ones?"