Parmida > Recent Status Updates

آقای میا کوتو به دقت و ظرافت یک ریاضی‌دان پازلِ قطعات مختلف این کتاب رو کنار هم قرار داده. لذت‌بخشه خوندنش. با فکر و تدبیر نوشته شده. زیبا و ظریفه.

"از همان دور دیدم بام اتاق نشیمن را برداشته‌اند. وقتی کسی می‌میرد، رسم همین است. سوگواری حکم می‌کند آسمان در تمام اتاق‌ها رخنه کند و آن‌ها را از همه آلودگی‌های گیتی پاک سازد‌. خانه عین تن‌ است-سقف چیزی است که سر آن را از آسمان رفیع جدا می‌کند."

بسیار کتاب ارزشمندیه‌
امیدوارم وسط راه ولش نکنم🤲🏻

دلم میخواد جوزف رو تکه‌تکه کنم و زیر پام تکه‌هاش رو له کنم.

"درباره ی پریزیدنت روزولت حرف می‌زدیم. او هم دموکرات بود. این واقعیت که سینه‌های درشت و سفتی داشتی و دموکرات هم بود او را زن ایده‌آل من می‌کرد."
خیلی بانمکه :))
فعلا مشکلم با کتاب اینه که "ایده‌آل" رو "ایدئال" می‌نویسه.

"مانند بسیاری از متون بنیادین، هیچ سند تاریخی دال بر وجود سونجاتا وجود ندارد(همان‌طور که بیرون از متون بنیادین، سندی نیست که بر وجود گیلگمیش یا موسی دلالت کند)."
معجزه ی ادبیات. همین‌که میتونم از شر حالِ بَدم پناه ببرم به شروع دیرهنگامِ کتابتِ متون بنیادین در غرب آفریقا، عصر حاضر.

"در ساعت یازده شب چهارشنبه آن هفته جن در آقای 《مودّت》 حلول کرد."

این کتاب خیلی زیاد خوانده شده، میدونم. احتمالا بارها تیکه‌هایی ازش اینجا و اونجا حتما دیدین. امکان نداره ندیده باشید.
ولی من انقدر متعجم، که چطور ممکنه بتونم و بخوام کتابی به این سنگینی رو انقدر خوب و زود جلو ببرم که نمیتونم جذابیت های تیکه‌تیکه‌ش رو جدا نکنم و ننویسم‌.
"سوال پیش می‌آید که آیا بیماری مولد جنایت است، یا خود جنایت به دلیلی، بنابر جوهر خود، همیشه همراه با حالتی شبیه به بیماری است؟"

خیلییی نمیخوام تموم شه😭

هیچ فکر نمی‌کردم به این زیبایی باشه

به طرز زجرآوری خسته‌کننده بود.
واقعا دیگه نمیتونستم ادامه.
ببخشید خانم‌ کریستی.

این کتاب خودِ "ملغما"س برا من.

"حال که اموزه‌های مسیح نگاشته شده بود، مشکل جدیدی به وجود آمده‌بود. چطور این متن‌ها به کتاب مقدس عبری مربوط می‌شد؟
در نتیجه اینطور شد که کتاب مقدس عبری، عهد عتیق نام گرفت که توسط عهد جدید دنبال و کامل می‌شد."
یکی از لذتبخش‌ترین قسمت‌های خواندن این کتاب، نگاه تقریبا بی‌طرفانه، تاریخی و کنجکاوانه ی وی به متون مقدس و بررسی نحوه ی نوشتار آنها بدور از تعصب است.

شاید خوندنِ هیچ کتابی انقدر بم مزه نداده بود.
آروم آروم میخونم تا کلماتش قشنگ بشینن توم.

ادامه دادیم و هوا تاریک شده بود که با صدای خش‌داری گفتم :"پایان"
بی‌درنگ بیم و نومیدی سرپایم را فرا گرفت. حس می‌کردم که خانه ی کوچکی ساخته‌ام و همین که وارد آن شده‌ام، سقفش فرو ریخته.
خواندن متن که تمام شد، ایوان واسیلیه‌ویچ گفت: "بسیار خب، حالا باید کار روی متن را شروع کنیم."
میخواستم فریاد بزنم:"چه؟" اما این کار را نکردم.

انقدر کار و درس سرم ریخته که اصلا و اصلا قصد شروع کتاب جدید نداشتم. ولی وای که چقدر قشنگ،جذاب، دوست‌داشتنی و غیرقابل زمین گذاشتن و پرکشش‌عه.
پر از ایده‌پردازی، طراحی، خلاقیت، خلاقیت، خلاقیت.
خیلی خوشحال می‌شم اگه ادامه و علی‌الخصوص پایان‌ش، ناامیدم نکنه.

"بیرون زدم‌ زیر گریه، عجب وضعیتی! حالا مجبور بودم پول‌دار و موفق شوم تا از بهم زدن با من پشیمان شود. این هم یک کار دیگر در این زندگی کوتاه و پر مشغولیت. خدایا. روی هم تلنبار می‌شوند."
:)))))))) عالیه این لعنتی

شگفتی پشت شگفتی، به هیچ عنوان فکر نمی‌کردم کتابی با این حجم بتونه انقدر زیاد شگفت‌زده‌م‌ کنه.
انگار تو هر دوراهی بین بد و بدتر، راه بدتر رو انتخاب و کنه و باز هم فوق‌العاده باشه.
نظیر نداره

یه جاهایی بااااید برگردم جلد کتاب و اسم نویسنده رو نگاه کنم تا مطمئن شم اینی که میخونم دین و زندگی سوم دبیرستان نیست.

کتاب بدی نیست، برای ادعاهاش منبع و مقاله آورده دونه دونه، مستنداتش کمی منو یاد کتاب "تاریخ امیدبخش نوع بشر" میندازن بخصوص قسمت مربوط به فصل "ارزش اعتدال".
ولی خب کتاب ما نیست. ما منظورم اهالیِ خاورمیانه ی همیشه روی survival modeعه.
خاورمیانه رو کوچیک‌تر کنی بیای تو ایران، شدیدتره حتی این منطقه ی قرمز
عنوان کتاب : چرا باید از همه چیز کناره بگیریم؟
سوال : چی داریم اصلا که بخوایم ازش کناره بگیریم؟

"به ماه میانه ی تابستان زنان رسیده بود،دوره ی هم تامل و هم مهربانی، زمانی که پختگی آغاز می‌شود و نگاه از شعله‌ای عمیق‌تر رنگ می‌گیرد، زمانی که قوت دل با تجربه زندگی می‌آمیزد و در آخرهای شکفتن‌ها وجودِ کامل لبریز از غنا و زیبایی‌اش موزون می‌شود. هیچ‌گاه تا این حد صفا و مدارا نداشته بود."

-میلف به بیان جناب گوستاو فلوبر :))))-

"به ماه میانه ی تابستان زنان رسیده بود،دوره ی هم تامل و هم مهربانی، زمانی که پختگی آغاز می‌شود و نگاه از شعله‌ای عمیق‌تر رنگ می‌گیرد، زمانی که قوت دل با تجربه زندگی می‌آمیزد و در آخرهای شکفتن‌ها وجودِ کامل لبریز از غنا و زیبایی‌اش موزون می‌شود. هیچ‌گاه تا این حد صفا و مدارا نداشته بود."

-میلف به بیان جناب گوستاو فلوبر :))))-

چقدر حماقت‌های فردریک منو یادم‌خودم می‌ندازن 🤦‍♀️

خیلی خوشالم که فلوبرت روس نیست :)) و گرنه پدرم درمیومد با سر دراوردن از کاراکترها و اسمای مختلف و نقشای مدام درحال تغییرشون.