Hedie’s Reviews > کلیدر: دوره ۱۰ جلدی > Status Update

گل محمد از برابر برادر آرام گذشت با این کلام که:
ستم را اولین بار است که می‌بینی؟

+تو هیچوقت عاشق بوده‌ای ستار؟!
_عاشق زیاد دیده‌ام.
+راه و طریقش چجور است،عشق؟
_من که نرفته‌ام برادر!
+آنها که رفته‌اند،چی؟ آنها چه می‌گویند؟
_آنها که تا به آخر رفته‌اند، وانگشته‌اند تا چیزی بتوانند بگویند!

آرام؟ آرام برای چی باید گرفت؟
وقتی بمیریم، خود به خود آرام می‌گیریم! پیش از آنکه بمیریم که نباید بمیریم!

+ یک وقت خراب‌تر نشود؟
_ خراب‌تر از این؟!

+ما همیشه شمشیر و سپر این سرزمین بوده‌ایم. سینه‌ی ما آشنای گلوله بوده، اما تا همان وقتی به کار بوده‌ایم که جانمان را بدهیم و خونمان را نثار کنیم. بعدش که حکومت سوار می‌شده، دیگر ما فراموش می‌شده‌ایم و باز باید به جنگ با خودمان و مشکلهامان برمی‌گشته‌ایم. کار امروز و دیروز نیست...

کجا برم این غم، مدیار من؟ کجا برم این غم؟
در اندوه تو، کلیدر سیاه به تن کرده‌است،
شب، سوگوار جوانی توست؛
کاکل‌ان خونین است، مدیار.

عشق مثل همین بادهای کویریست. مگر نیاید! وقتی آند چشم‌هارا کور میکند...

«درد از همین نقطه پیدا می‌شود. گنگی زبان و گستردگی جان.»