Sahar’s Reviews > نقش‌هایی به یاد > Status Update

«دلم می‌خواهد دنیا را یک روز بعد از مرگم ببینم. اصلاً هم آرزو ندارم ببینم بعد از مرگم بقیه چه می‌کنند. فکر نکنید مثل خیلی‌ها دوست دارم در مجلس ترحیم خودم شرکت کنم. این آرزوها دیگر خیلی قدیمی شده است. فقط دلم می‌خواهد یک روز بعد از مرگم را ببینم. فقط همین. دنیایی که بدون من ادامه دارد. تلفن‌هایی که زنگ می‌زنند و کسانی که گوشی را برمی‌دارند. بچه‌هایی که به مدرسه می‌روند. دنیای بدون من.»

گاهی بعضی جملات رو که می‌خونم، توی ذهنم با خودم میگم اگه پنج، شش سال پیش این جمله رو خونده بودی چه فکری می‌کردی، چه واکنشی نشون می‌دادی؟ یا حتی به بعضی کتاب‌ها برمی‌گردم تا فقط ببینم امروز چی فکر می‌کنم و برام مهمه نظرم با قبل اندک تفاوتی داشته باشه و ابعاد دیگه‌ای از اون قضیه برام مطرح بشه. می‌دونم چیزهای دیگه‌ای هم در زندگی هست که در این تفاوت دیدگاه نقش داره ولی این یکی از مهم‌ترین دلایلم برای کتاب خوندنه.

توی مقدمه به کتاب اختراع انزوا از پل استر اشاره میشه. من این کتاب رو در نوجوانی خوندم و اصلا کامل فراموشش کرده بودم. پاراگرافی از کتاب آورده شده و من با خوندنش پرت شدم به اون روزها.
«اما هیچ‌چیز آزارنده‌تر از اجبار به روبه‌روشدن با وسایل یک انسان مُرده نیست...»
**
باعث شد بعد از مدت‌ها به نوجوانیم فکر کنم. چقدر دور و بعیده همه‌چیز. چه راهِ طولانی‌ای اومدم.