Nahid’s Reviews > نی سحر‌آمیز > Status Update

سرنبش گذرگاه تیرچراغی بود که به هر دو‌سو‌ نور می‌داد عابران شبانه زیر دوش روشنایی سبز آبی درگذر بودند ولی هیچ کس به فکرش نمی رسید که بایستد و دستش را زیرتور به جلو دراز کند،مثل روزهای ابری که آدم در لحظه خروج از خانه دست به جلو دراز می‌کند که ببیند باران می آید یانه. هیچ کس از نور چراغ‌های گاز در اعجاب نبود ، هیچ کی به خاطرش نمی رسید که دنبال آقای رامبوسک راه بیفتد. این بی اعتنایی آدمها برای من غریب ترین چیزها بود.