Mohammad Sadegh Rasooli’s Reviews > شاعر آینه‌ها: بررسی سبک هندی و شعر بیدل > Status Update

نوایی از صدف گل می‌کند کای غافل از قسمت/لب خشکی که ما داریم دریایی‌ست دریایی

ز کوه و دشت آگه نیم لیک آنقدر می‌دانم/که خاکی خورد مجنونی و جانی کند فرهادی

جنون کن تا دلت آیینهٔ نشو و نما گردد/که بخت سبز دارد دانه در چاک گریبانش

هیچ شکلی بی هیولی قابل صورت نشد/آدمی هم پیش از آن آدم شود بوزینه بود

محو او باید شدن تا وارهیم از ننگ طبع/خار از هم‌رنگی آتش گل بی‌خار شد

جهان خون‌ریزبنیاد است هشدار/سر سال از محرم آفریدند

کاش همدوش غبار از خاک برمی‌خاستیم/حیف عمر ما که همچون سایه زیر پا گذشت

نبودی، آمده‌ای، نیستی و می‌آیی/نه ماضی‌ای و نه مستقبلی‌ست، حال تو چیست؟

مفلسان را مایهٔ شهرت همان دست تهی‌ست/تا به قید برگ بود، از نی نوایی برنخاست