Mohammad Khazaie’s Reviews > تپش‌های شیدایی: نامه‌های عاشقانه‌ی غسان کنفانی به غاده السمان > Status Update

انسان چیزی جز مخترع پناهگاه نیست، این‌چنین بود و چنین است و چنین خواهد ماند.

کلمات بی فایده‌اند، تو همیشه زبان من بودی، همان که احدی قادر به فهمیدنش نییست.

بی فایده است تمام کلمات عبث و بیهوده و به کام کسانی دیگرند/ اینکه از کلمات کلافه میشه خودش نشونه‌ی خوبیه!

ادامه دادن با پس زمینه عود عربی:)

[تو اما وارد رگهایم شدی و همه چیز تمام شد و خیلی سخت است بخواهم از تو شفا یابم.]/[ باز هم نمی‌نویسی! اگر فکر می‌کنی بر دستانم حرام هستی، آیا واژه‌هایت هم بر چشمانم حرامند؟]
بیچاره غسان...

[شعرهایم را خیس خورده باقی می‌گذارم تا آنها را روی لبانت خشک کنم.]

میخواهم برایت بنویسم، میخواهم لحظه به لحظه و شب و روز برایت بنویسم؛ زیر آفتابی که دارد کم کم با شرم و حیا طلوع می‌کند، زیر شلاق و سوز سرما، در صبح سرد و شب تاریکی، در سرگشتگی و جنون و مردنم...

[من همه چیز را به تو می‌گویم، چون تو را کم دارم.]

باید بعدا تو یه وقت موسع عربیش رو هم بخونم.