Somayeh’s Reviews > ظلم، جهل و برزخیان زمین: نجوا و فریادها در برخورد فرهنگها > Status Update

ستایشگران مصدق همچنان مفتخرند که مجله تایم او را مرد سال پنجاه‌و دو معرفی کرد،اما آنها هم پس از پنجاه سال هنوز به معیار این انتخاب،که خبرساز بودن را در نظر میگیرد،کاملا توجه نکرده‌اند..این یکی دیگر از ابتلائات جامعه ایرانست که خواص هم به اندازه عوام میل ندارند به اندازه‌های واقعی وطن خویش و معنای واضح پیامها توجه کنند

فرهنگ روزانه جامعه غربی در خواندن نوشته‌های امثال سارتر و کامو خلاصه نمیشود و قاطبه مردم گرچه عادت به مطالعه در میانشان رایج است وقتشان را به بحث درباره کتابهای قلمبه و پرسشهای معرفتشناسانه و اگزیستانسیل نمیگذرانند.متن راستین اروپا که شریعتی در حسرتش بود مفهومیست تعقلی ـ تاریخی و در شهرها و محله هایی خاص تجلی نمی‌یابد.

گرایش سیاهان آمریکا به اسلام مشخصا دارای گرایشهای ضد‌نژادی بود. عکسهایی از دهه شصت مسلمانان سیاه را در جلسات سخنرانی حزب نازی آمریکا نشان میدهد.اسلام آوردن فردی مثل محمدعلی کلی عمدتا به قصد تحقیر سفیدپوستان مسیحی بودنه ناشی ازدرک واحترامی واقعی به اسلام.چنین رفتارهایی را میتوان موثرترین تبلیغ علیه اسلام در غرب دانست گرچه در خاورمیانه اسباب افتخارست که مشتزن سنگین‌وزن جهان مسلمان باشد و به روی سفیدهای مسیحی تف کند

فطرت و طبیعت را همواره نباید به معنی مفید و صحیح و لازم گرفت. فطرت بشر چندان تحفه‌ای نیست...امتیاز انسان در تربیت‌پذیری و قدرت یادگیری و توانایی‌اش در انتقال تجربه‌هاست، نه در فطرت طبیعی‌اش.

فرهنگ نتیجه‌‌ی پرورش قابلیتهاست. در انسان توانایی تفکر وجود دارد اما خودِ فکر حاصل قرنها و انباشت تجربه‌ی انسانهاست.

فلسطینیها مردمی‌اند زیاده‌طلب، بسیارخشن و غیرقابل‌اعتماد که هرکس آنها را به مهمانی پذیرفت بهتر است کلید خانه را بدهد و در فکر جایی برای خویش باشد.کشورهای کم‌جمعیت حاشیه خلیج‌فارس سخت نیازمند نیروی کارند، اما کارگر فیلیپینی و بنگلادشی را به فلسطینی ترجیح میدهند چون درجه وفاداری طایفه اخیر را خوب میشناسند و پایبندی‌اش به اخوت عربی را در ماجرای اشغال کویت تجربه کردند!

انضباط در مفهومی که ملتهای جنگاور عصر جدید در نظر دارند،عبارتست از اعتقاد به صلاحیت بالادستها و توجهی به افراد زیردست. نزد ملتهای خاورمیانه، عادت به کرنش در برابر فرادست و تکبر نسبت به زیردست به عنوان رفتار مصلحت‌آمیز اجتماعی، نافی آنگونه انضباط واقعی است که جوهر ارتش نوین به‌حساب میاید.

تزار از گریبایدوف بیزار بود و میل داشت از روسیه خارج شود اما به اروپا ـجایی که قلم و افکار انقلابی‌اش میتوانست مهاجران در تبعید را تشویق به انقلاب در روسیه کندـ نرود. ازینرو، او را به بیغوله‌ای به نام طهران فرستاد که بن‌بستی در همان نزدیکی بود. و پایان کارش را به حساب "عجول بودن، تعصب و عدم درک او از آداب و سنن جاهلانه‌ی رجّاله‌های ایرانی" گذاشت.

اگر طبق اصول مردمسالاری، قرار است حکومت با رضایت حکومت‌شونده باشد، پس باید صندوق رای را حَکَم قرار داد. اما چنانچه مومنان در انتخابات برنده شوند، نردبانی را که خود از آن بالا رفته‌اند سرنگون خواهند کرد و اعلام خواهند داشت این رای‌گیریها سراسر حرف مفت است.

امروز مساله به اینگونه مطرح می‌شود که اگر جوامعی از همپایی با رشد جهان درمانده‌اند، تقصیر از آنهاییست که بسیار تند رانده‌اند. از‌این‌رو، کسانی کمر به نابودی برخورداران، به معنی غاصبان و استعمارگران، بسته اند.