Alex Travis’s Reviews > رو در رو با اینگمار برگمان: برای من، فیلم یعنی چهره > Status Update

همه‌ی زندگی‌ام، من با مسائل مذهبی سروکله زده بودم. در طول آن عمل جراحی کوچک، من پنج ساعت نبودم، کاملا محو شده بودم، خاموش خاموش.. بعد از آن تجربه، بعد از آن پنج ساعتی که وجود نداشتم، متوجه شدم دیگر از مرگ نمی‌ترسم. هرچیزی بیرون از این دنیا دیگر برایم اهمیتی نداشت. از آن وقت به بعد، دیگر به خدا فکر نکرده‌ام...

من پدرم را پانزده دقیقه بعد از مرگش دیدم. پنجره باز بود و همه‌‌ی صداهای زندگی، اتوبوس‌ها، بوق ماشین‌ها، وارد اتاق می‌شد. سرش به سمت پنجره چرخیده بود. چشمانش بسته بود ولی نه به‌طور کامل. و این توهم را به وجود می‌آورد که به دوردست‌ها خیره است. برای من بی‌نهایت غریب، زیبا و پر رمز و راز بود...