Asal’s Reviews > گزينۀ اشعار قیصر امین‌پور > Status Update

بی رنگ تر از نقطه ی موهومی بود، این دایره ی کبود اگر عشق نبود

در سینه ی هر سنگ دلی در تپش است،از این همه دل چه سود اگر عشق نبود

بی عشق دلم جز گرهی کور چه بود؟دل چشم نمی گشود اگر عشق نبود
(از آینه های ناگهان)

ایستاده در باد
شاخه لاغر بیدی کوتاه
بر تنش جامه ای انباشته از پنبه و کاه
بر سر مزرعه افتاده بلند
سایه اش سردو سیاه
نه نگاهش را چشم
نه کلاهش را پشم
سایه ی امن کلاهش اما
لانه پیرکلاغی است که‌
از ته دل می خواند:آنکه میترسد میترساند

این قرار داد تا ابد میان ما برقرار باد:چشم های من به جای دست های تو!
من به دست تو آب می دهم
تو به چشم من آبرو بده!

من به چشم های بی قرار تو
قول می دهم:
ریشه های ما به آب
شاخه های ما به آفتاب می رسد
ما دوباره سبز می شویم !