Shahriyâr Abdevali’s Reviews > منطق و عرفان > Status Update

↑ ادامه از بالا: «اما این‌گونه عرفانِ کامل، در مغرب زمین نادر است. وقتی‌که شدت و حِدّت احساس یقین از میان می‌رود، آدمی که عادت به استدلال دارد، در جست‌وجوی مبانی منطقی عقیده‌ای برمی‌آید که در خود سراغ گرفته است؛ اما چون این عقیده اکنون موجود است، آن آدم هر مبنایی را که پیدا شود، با آغوش باز می‌پذیرد. […] تمایل به منطق که در جریان وجد و حال عرفانی احساس نمی‌شود، پس‌از زایل‌شدن آن وجد و حال، باز، به سراغ انسان می‌آید؛ ولی اکنون، همراه است با میل به حفظ آن بینش زایل‌شونده یا لااقل با میل به اثبات این‌که آن بینش، بینش حقیقی بوده‌است و هر چه به آن در تناقض باشد، وهم است. منطقی که بدین ترتیب بدست می‌آید چندان بی‌غرضانه و صادقانه نخواهد بود و ناچار، ملهم از بیزاری از جهان روزمره است؛ جهانی که این منطق باید در آن بکار بسته شود. از چنین روشی، البته بهترین نتایج حاصل نمی‌شود.»