tsatsa sama’s Reviews > Бөөгийн домог > Status Update

Цаг хугацаа гэдэг ч ердөө онгод ажээ. Тэмтрэгдэх биегүй хэрнээ бодтой тэр зүйлийн гүнд л Тэнгис өөрийнхөө эрүүл саруул ухаанаас өөр юунд ч цаашдын амьдралаа даатгахааргүй, золгүй дурлалаас болж сэтгэлийн тэнцвэрээ алдахааргүй насанд хүрэв. Залуу насаа дуусахад л хүн жинхэнээсээ насанд хүрдэг гэдгийг урьд нь огт мэдээгүй, мэдэж чадахаар ч үгүй явж дээ.

намайг өөр эмэгтэй төрүүлсэн юм билээ. Тэр Хужир суурингийн ээжээс залуухан, бүдүүн биш, сайхан ааштай, бас над руу харах бүрт нүдэнд нь тэнгэр гэрэлтэж, шувуу нисч үзэгддэг.

Ер нь ч бөөгийн хүүг лам болгож удам таслан, бөөг бөөгөөр даруулдаг нь эртнээс улбаатай, нууц жортой ажил л даа.

Жинхэнээсээ гуньж үзсэн хүн л аз жаргалыг таньж мэдэрдэг, - тийм чадвар суудаг.

Их хүчирхэг бөө түшиж буй хүнээ ховсдоод, өөрийнхөө нэг хэсэг болгочихдог гэдгийг тэгэхэд мэддэггүй байжээ. Эртний бөө нар өвөр дээрээ нялх хүүхэд суулган бөөлж хий ухаар ертөнцтэй танилцуулдаг байсан тухай ч сонсоогүй явж.

Онгодын дохио бол энэ ертөнцийн хэл биш, энэ цаг үеийн сэтгэлгээ бус. Онгод ирэх үед бөөгийн оюун санаа бидний хүрээллээс гарч оддог. Балар эртний, ирээдүйн, эсвэл харийн, бүр хүмүүн бусын хэлээр яриад байгаагаа бөө өөрөө ухамсарладаггүй. Учир нь тэр нэгэнт далдын ертөнцөд нэвтэрчихсэн, тэндхийнх болчихсон яваа билээ.

Бөөгийнхөөс буцах замдаа Тэнгис гунигт автлаа. Архаг хууч шиг байсхийгээд л хөдөлж, хамаг сэтгэлийг нь бүрхчихдэг гэнэтийн гуниг бол түүний төрөлхийн эмгэг. Гуниг нь хөдлөхөд яах ёстойгоо ч тэр мэддэггүй юм.

Бүтэлгүй дурлалын гашуун дурсамжаасаа зугтаж л аврагдах юм шиг санагдах үе бий. Цаад хүнээ хэзээ ч бодохооргүй тийм ер бусын газар олж чадвал, тэгээд тэндээ бүгчихвэл, амьдрал хөнгөн болчих юм шиг битүүхэн горьдлого төрдөг.