آرزو’s Reviews > رباعیات خیام > Status Update

خیام اگر ز باده مستی خوش باش،
با ماه‌رخی اگر نشستی خوش باش،
چون عاقبت کار جهان نیستی است،
انگار که نیستی چو هستی خوش باش.

در دایره‌ی سپهر ناپیدا غور،
جامی‌ست که جمله را چشانند بدور،
نوبت چو به دور تو رسد آه مکن،
می نوش به خوشدلی که دور است نه جور.

کم کن طمع از جهان و می‌زی خرسند،
از نیک و بد زمانه بگسل پیوند،
می در کف و زلف دلبری گیر که زود،
هم بگذرد و نماند این روزی چند.

این قافله‌ی عمر عجب می‌گذرد،
دریاب دمی که با طرب می‌گذرد،
ساقی غم فردای حریفان چه خوری،
پیش آر پیاله را که شب می‌گذرد.

نیکی و بدی که در نهاد بشر است،
شادی و غمی که در قضا و قدر است،
با چرخ مکن حواله کاندر ره عقل،
چرخ از تو هزاربار بیچاره‌تر است.

در فصل بهار اگر بُتی حور سرشت،
یک ساغر می دهد مرا بر لب کِشت،
هرچند به‌نزد عامه این باشت زشت،
سگ به ز من است اگر برم نام بهشت =))))))))

در خواب بدم مرا خردمندی گفت،
کز خواب کسی را گل شادی نشکفت،
کاری چه کنی که با اجل باشد جفت،
می خور که به زیر خاک می‌باید خفت.