Nima ُShoa’s Reviews > درسهای دموکراسی برای همه > Status Update

در صورتی که قانون الهی در همه حوزه‌ها حاکم تلقی شود، دیگر جایی برای قانونگذاری و مشورت و رقابت باقی نمی‌ماند. حکومت دینی اساسا تساهل‌ناپذیر است و رای و اندیشه عموم مردم را خطری برای حوزه مقدس سیاست تلقی می‌کند.
به علاوه در حکومت دینی بر تمایز میان مومنان و غیرمومنان تاکید می‌شود، در حالی که دموکراسی نمی‌تواند چنین تمایزی را بپذیرد.

«تفرد» ممکن است چنان به تضعیف فردیت بینجامد که افراد به سهولت دستخوش سلطه افکار عمومی و حتی گرفتار حکومت مطلقه جبارانی شوند که صرفا وعده برابری اجتماعی و اقتصادی به آن‌ها می‌دهند.

دموکراسی نیازمند پیوندهای مدنی و اجتماعی واسط میان فرد و حکومت است. در غیاب جامعه مدنی و انجمن‌های اجتماعی، وضعی مستقر می‌گردد که توکویل آن را «تفرد» می‌نامد و منظورش نه فردیت، بلکه انزوا و ذره‌گونه شدن فرد در جامعه‌ای است که بعدها جامعه توده‌ای خوانده شد.

میان تقید به قانون اساسی و دموکراسی ممکن است تعارض پیدا شود، به این معنی که هیات حاکمه نمی‌تواند در عین حال هم در مقابل آرا و افکار عمومی فعلی مسئول باشد و هم به قانونی مقید گردد که پیشینیان وضع کرده‌اند. از چنین لازمه دموکراسی امکان تغییر مستمر قانون اساسی به وسیله مردم است. اگر قانون اساسی به قانونی تغییرناپذیر، کلی و مقدس تبدیل شود، خصلتی غیردموکراتیک می‌یابد.