Nafiseh’s Reviews > از این اوستا > Status Update

با گروهي شرم و بيخوشي وضو كردم.
مست بودم،مست سرنشناس،پا نشناس،اما لحظه پاك و عزيزي بود.
برگكي كندم
از نهال گردوي نزديك
و نگاهم رفته تا بس دور.
…با تو دارد گفتگو شوريده مستي.
–مستم و دانم كه هستم من–
اي همه هستي ز تو ،آيا تو هم هستي؟

آفاق پوشیده از فر بیخوشی ست و نوازش
ای لحظه های گریزان صفای شما باد.
دمتان و ناز قدمتان گرامی،سلام! اندر آئید.
این شهر خاموش در دوردست فراموش
جاوید جای شما باد.

شب که می آید چراغی هست؟
من نمی گویم بهاران شاخه ای گل در یکی گلدان
یا چو ابر اندهان بارید، دل شد تیره و لبریز
ز آشنایی غمگسار آنجا سراغی هست؟
آه