Zy’s Reviews > کتاب ایوب: منظومه آلام ایوب و محنتهای او از عهد عتیق > Status Update

لیکن خرد کجا یافت شود؟و مقام دانایی کو؟
آدمی بهای ان نمی داند؛و در سراسر زندگان نیز یافت می نگردد.
ژرفا گوید:درون من نیست:و دریا گوید:نزد من؟ هیهات.
به زر دست یافتنی نیست،و نه سیم توان بهایش پیمود.
باب بیست و هشت

چه سنگدل گشته ای با من:به دست قهارت چه جفاها رانی برمن.
به بادم برداشته ای؛واداشتی ام برانم بر باد،و هستی ام را برپراگندی و پرپر کردی.
چه مرا روشن است که به مرگ خواهی ام دادن، و به منزلگاهی که برای همه زندگان مقرر است.
باب سی

دانم که حقیقت همین است و نه جزین: اما ادمی چگونه با خدا تواند به عدل رود؟

به ان خدای زنده،که داد از من ستانده؛و ان قادر مطلق، که روحم ازرده؛تا نفس از من برمی اید، و دم الهی در منخرین من است؛حاشا لب های من حدیث شقاوت گوید، و زبان من خدعه ورزد. حاشا که تصدیق شما کنم، تا در مرگ از صدق و درستی بازنیایم.

کمک چه کرده ای به ادمی که تنگدل و تنگتاب است؟ زیر بازوی ناتوان هیچ گرفته ای؟ چه مایه پند داده ای ان را که بیگانه است با خرد؟ و بر دوام بروز داده ای امر واقع را؟ روی کلام تو با که بود؟و جان که از تو پدید شد؟

یکی در عین قدرت می میرد،در رامش و راحت تمام.پستان های او پرشیرند و مغز استخوان های اون تر و تازه.دیگری در تلخی جانش می میرد،و اسایش و اسانی نمی یابد. جفت در خاک خواهند خفت، پوسیده و ناسیده، و کرمهاشان فروپوشیده.

و باشد که به راستی خطا کرده باشم، هر مرغی را به پای خویش اویزند.گر براستی خواهید بر من بزرگی فروخت، و گلایه هایم را علیه ام به کار برد: کنون بدانید که خداوند به خاکم نشانده، و در کمندش کشانده.
اینک، فریادخوان ازظلم رفته ام…

مگر خدا در بلند جای اسمان نیست؟به بلندای روشنان نگر، چه دورند و نادستیاب!و تو گویی، خدا چه می داند؟ تواند از ورای ابرهای تیره داوری کردن؟ابرهای انبوه حجاب وی اند، که دیدن نتاند؛و پیرامن فلک می خرامد.

اما آدمی بمیرد،و هبا شود:اری، ادمی جان سپارد، کو؟اشتلم او اکنون کجاست؟همچنان که آب از دریا زایل شود،و رودبار به زوال اید و خشکسار گردد:
آدمی نیز نخسبد و برنخیزد: تا مرگ اسمانها بیدار نخواهد گشت،و نه دیگربرخاستنی ش باشد از خواب خویش.