Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή Quotes

“Μήπως πρέπει...Μήπως...Μια γνώμη λέω.
Να βάλεις "φραγή" σε ορισμένα πρόσωπα που σε περικυκλώνουν
και ισχυρίζονται ότι αποτελούν το πλαίσιο σου;
Την κορνίζα σου, και καλά.
(Και τι κορνίζα Θε μου! Όλο χρυσόσκονη!)
Μήπως πρέπει να απενεργοποιήσεις ορισμένα συναισθήματα,
που αποδείχτηκαν υπερβολικά και ανώφελα;
Η γενναιοδωρία, φίλε, έχει κάποια όρια. Κάποια στοπ.
Όταν τα ξεπεράσεις ξέρεις που οδηγείσαι;
Στο διασυρμό και στην αυτοκαταστροφή.
Έτσι είναι. Κι ας μη σ αρέσει να το δεις.
Αυτή πια η ανόητη προσμονή σου,
πως οι "άλλοι" κάποτε θ αλλάξουν.
Ξέχνα την, να χαρείς.
Οι "άλλοι" την έχουν καταβρεί στην πουπουλένια σου πλατούλα.
Εσύ ν αλλάξεις ρότα. Τώρα. Αν μπορείς.
Αν δεν μπορείς τουλάχιστον μη θορυβείς.
Έχεις ακούσει μήπως για τη μητέρα Τερέζα;
Καμία σχέση!”
― Αλκυόνη Παπαδάκη, Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή

“Συχνά όταν βρίσκομαι σε πανηγύρια, σε γλέντια,
σε πολύβουες χαρές, αισθάνομαι σα να μην έχω "εισιτήριο".
Σαν να χω βρεθεί εκεί λαθραία.
Μέχρι που μου ρχεται να το βάλω στα πόδια.
Είν αυτή η κατάρα που με δέρνει, να διαβάζω ανάποδα τον κόσμο.
Να επικεντρώνω την προσοχή μου στα υστερόγραφα.
Να μην βάζω τίτλους στα κεφάλαια.”
― Αλκυόνη Παπαδάκη, Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή

“Δε λέω πως δεν έχεις δίκιο να πικραίνεσαι.
Γέμισε ο τόπος σαλτιμπάγκους, που ξεπουλούν
στους πάγκους τους το μέλλον σου.
Γέμισε ο τόπος καταπατητές, που μεταμφιεσμένοι
σε σωτήρες ακολουθούν σαν τα σκυλιά τα βήματά σου.
Δε λέω πως δεν έχεις δίκιο να μπλοκάρεις.
Σου σερβίρουν σε κονσέρβες αποφάσεις που δε διάλεξες.
Ψάχνουν μεθοδικά να σε απελάσουν από την ψυχή σου.
Να κρεμάσουν τα σχέδια σου ανάποδα, σαν νυχτερίδες,
στους πασσάλους που οριοθέτησαν τον ορίζοντά σου.Δε λέω πως δεν έχεις δίκιο να φρικάρεις.
Όμως κρατήσου. Μην αφεθείς.
Τα πέντε πράγματα που κρύβεις μέσα σου, υπεράσπισέ τα.
Κάτι θα γίνει. Δεν μπορεί.
Η ζωή ποτέ δεν περιφρόνησε τους εραστές της.Και κάτι άλλο. Ίσως πιο ποιητικό.
Φύτεψε άνθη στις ρωγμές της πίκρας σου.Κι ύστερα βρες ένα μικρούλι ξέφωτο και κάθισε.
ν απολαύσεις τ άρωμά τους.
Α! Κι αν θέλεις μην ξεχάσεις πως υπάρχουν πάντα κάποιοι
που αξίζει να τους προσφέρεις ένα σου χρυσάνθεμο!”
― Αλκυόνη Παπαδάκη, Ξεφυλλίζοντας τη σιωπή