Ματωμένα χώματα Quotes

“Το μίσος και η αγριίλα του πολέμου σταθήκανε πιο δυνατά από την αγάπη. Οι αγνές καρδιές μείνανε σαν ξεχασμένες παντιέρες σ'εχθρικό έδαφος.”
― Διδώ Σωτηρίου, Ματωμένα χώματα

“Άπλωσα τα μπράτσα μου, την αγκάλιασα, γύρεψα τα χείλια της, και τότε νιώσαμε πως ήμασταν πλασμένοι ο ένας για τον άλλον. Ένιωθα σαν το φρούτο που γούρμασε. Ήθελα να παίζουν όργανα και να χορέψω, να πω λόγια που άλλοτες δεν περνούσαν απ' το λογισμό μου. Όμορφη που είναι η νιότη σαν έχεις αγάπη!”
― Διδώ Σωτηρίου, Ματωμένα χώματα

“Κίρκη είναι ο πόλεμος.”
― Διδώ Σωτηρίου, Ματωμένα χώματα

“Bana bir mum yak. Belki Allahlarımız da bizim gibi arkadaş olurlar...”
― Dido Sotiriou, Ματωμένα χώματα

“Savaş şöyle bir dokunup geçmişti bize. Bir ufak tırmık yarasıydı bu henüz. Sırada hançer vardı. Böyledir yüreği insanoğlunun: Küçücük bir felakette duracak gibi olur, sonuna kadar dayanır büyük felaketlere”
― Dido Sotiriou, Ματωμένα χώματα

“İki halk, aynı toprak üzerinde bir arada doğup büyümüştük ve yüreğimize sorarsanız, ne onlar nefret ediyordu bizden, ne de biz onlardan nefret ediyorduk....”
― Dido Sotiriou, Ματωμένα χώματα

“Μουρμούριζε ένα ποίημά του, που το δούλευε κανά δυό μέρες. "Λέει ο ήλιος στη γη":
Άμυαλη που στροβιλίζεσαι στο άπειρο
παιδιαρίζεις ακόμα - το ξέρεις;
Παίζεις με τη φωτιά...”
― Διδώ Σωτηρίου, Ματωμένα χώματα

“Άμα ξυπνήσεις εσύ, τότε θα 'ρτει η άνοιξη...”
― Διδώ Σωτηρίου, Ματωμένα χώματα

“Η λευτεριά κοστίζει ακριβά, είπα. Όταν πολεμάς για δαύτη, η φρονιμάδα είναι χασούρα. Ξέρεις τι λένε στο χωριό μου; "Ως να σκεφτεί ο γνωστικός ο τρελός πάει και έρχεται".”
― Διδώ Σωτηρίου, Ματωμένα χώματα

“Το στέρνο της στενό, ολοκόκκαλο, απορούσες πώς χώραγε τόση καρδιά!”
― Διδώ Σωτηρίου, Ματωμένα χώματα

“Η καρδιά τ' ανθρώπου σταματάει στα μικρά και συνηθίζει στα μεγάλα.”
― Διδώ Σωτηρίου, Ματωμένα χώματα

“Όταν ήμουνα πολύ μικρός και πήγαινα με τη μάνα μου στην εκκλησιά σκιαζόμουνα να βλέπω ζωγραφισμένο στον τρούλο το πελώριο μάτι του Θεού. Τώρα ήθελα να γίνω ένα τέτοιο μάτι, να τα δω όλα μονομερίς. Και να γίνω κι ένα πελώριο αφτί, να ακουμπήσω στον κόρφο τούτης της πολιτείας, να ακούσω την καρδιά της.”
― Διδώ Σωτηρίου, Ματωμένα χώματα

“Savaşın getirdiği kinle vahşet, daha güçlü çıktı dostluk ve arkadaşlıktan... Ve temiz yürekler, düşman toprakları üzerinde unutulmuş bayraklar gibi kaldı.”
― Dido Sotiriou, Ματωμένα χώματα

“Rıhtıma gelince, her şeyi unuttum. Yepyeni ve dayanılmaz bir tatlılık kapladı içimi. Nereye bakacağımı, ilkin hangi hazzı duyacağımı şaşırmış gitmiştim... Denize mi? Hiç batmadan suyu yarıp giden ufacak Hamidiye vapurlarına mı? Kafesli balkonları esrar dolu kocaman mermer binalara mı? Kaldırım döşeli caddede, ahenkli bir gürültüyle uzaklaşan arabalara mı? Atlı tramvaylara mı yoksa? Yoksa hiç çalışmıyormuşçasına bir bayram havası içinde kulüplere ve kahvelere girip çıkan şu neşeli, gürültücü, kaygısız insanlara mı?”
(1910ların İzmir’i)”
― Dido Sotiriou, Ματωμένα χώματα

“Hayatımda ilk defa olarak karşı karşıya kalıyordum iktidarın o basiretsiz körlüğüyle; dehşete uğramıştım. O çağımda nereden bilebirdim ki ben, bütün ömrüm boyunca, hep bu körlükle savaşacağım”
― Dido Sotiriou, Ματωμένα χώματα