سیدعلی شجاعی

“جان می دهی اگر ببینی شمر راهی قتلگاه است ...شمر می رود و جان زینب هم... که خنجری است در دستان شمر...قالب تهی می کنی اگر جابر بگویدت که پیامبر گفت : با قیامت فقط شیعیان علی را به نام پدر می خوانند و باقی به نام مادر که شرم نباشد از ولادت طهارت...ببین که نعل تازه می زنند ... و ورق پاره های قرآن به قتلگاه ... و شمر می رود ...و جان زینب هم ...مجنون می شوی تا ابد اگر بشنوی که شمر بر سینه و حسین در این کلام :

-اکنون هم اگر برخیزی و این قساوت به دستان تو نباشد ...شفاعتت را خودم در قیامت ...

شمر اما ...”
― سید علی شجاعی, فصل شيدايی ليلاها

“شگفتا به کار آن ماه
که غروب اش
کمر آفتاب می شکند.”
― سید علی شجاعی, تو را معراجی بَر نِی...