“درونم جنگلی داشت
به اندازه ی شبهای تنهایی ام گسترده
و چون اندوهم پر تراکم
غروب هنگامی، غافلگیرانه
چشم های زیبای دختری
شراره ای به دورنم افکند
من از آن هنگام
بهشتی هستم که می سوزم و
شده ام سرزمین آتش
پ.ن:
عنوان شعر "نیشتمانی ئاگر" به معنای :سرزمین آتش" می باشد
شیرکو،در سال 1995 این شعر را سروده”