“მე რომ ახლა იმის აღწერა დავიწყო, რას განვიცდიდი, როცა მაკა ჩემს გვერდით იყო, ან როცა მაკა ჩემს გვერდით არ იყო, შეიძლება ტომები დავწერო და მერე ის ტომები ცეცხლს მივცე, როგორც ფუჭი და არაფრის მთქმელი ნახელავი.
მე ვერ ვიტყვი რა იყო მაკა ჩემთვის, რადგან ადამიანის ერთადერთი საზომი საკუთარი თავია. ჩემი "საკუთარი თავი" კი, აბა, რა საზომი შეიძლება იყოს, როცა საქმე მაკას ეხება.”