Alexa Stark

“I dare, I dare allow myself the hope that, after you read this, you will be more charitable to me than I ever was to you. That you might find it in your heart to come and see your father. That you will knock on my door one more time and give me the chance to open it this time, to welcome you, to take you in my arms, my daughter, as I should have done all those years ago. It is a hope as weak as my heart. This I know. But I will be waiting. I will be listening for your knock. I will be hoping.”
― Khaled Hosseini, A Thousand Splendid Suns

“- რა გადარდებს?
- მარტოობა მადარდებს. ადამიანი ხშირად ხალხშია, მაგრამ მაინც მარტოდ გრძნობს თავს. ზოგჯერ თავის თავიც ეუცხოება, საკუთარ თავს გაურბის. რატომ ხდება ეს? არ ვიცი. საიდან მოვედი ან სად მივდივართ? არც ეს ვიცი”
― Goderdzi Chokheli, ადამიანთა სევდა

“I get a warm feeling among my books.”
― Anthony Powell

“დროდადრო მავიწყდებოდა, რომ ჩემი სიცოცხლე შენი ძებნა იყო. ამიტომ გიპოვე გვიან. ბოლოს მოვკალი მოღალატე, მაგრამ ის აღარ ვიცი, მე თვითონ გადავრჩი თუ არა ცოცხალი. ყველაფერი გამოვცადე და ბევრ რამეს მივხვდი. დაგვიანებული მიხვედრა მძიმეა და მტკივნეული. შესაძლებელია, კაცის ცხოვრება ცხოვრება კი არა, მიჯნაა. ამიტომაც ახლავს ამდენი ტკივილი.
რა გვიან გიპოვე!
რა ცარიელი შევხვდი მზის ამოსვლას.
დავიგვიანე. რადგან შენ წახვედი, გაქრი, ოცნებად იქეცი... როგორ გიყვარდი და როგორ დაგკარგე.
შენ გაზაფხული იყავი, გაზაფხულის დღესასწაული. ვარდებით მოფენილი მდელო, სიზმარი, როცა დაფრინავ და იზრდები. მე მივატოვე გაზაფხულის დღესასწაული და რთველში წავედი, გაშლილ სუფრას მივუჯექი, დავთვერი და, როცა გამოვფხიზლდი, ვიგრძენი რომ სიცარიელე გველივით დაძვრებოდა სხეულში და გაზაფხული მზესავით ჩავიდა. მაკა! მაკა! მაკა! სად ხარ, მაკა!”
― Jemal Karchkhadze, მდგმური