Syd Amir

“هرگز نخواهی فهمید که چه قدر قوی هستی مگر زمانی که تنها راهت آن باشد که قوی باشی”
― Bob Marley

“ز دست جور تو گفتم ز شهر خواهم رفت
به خنده گفت که حافظ برو که پای تو بست”
― حافظ, غزلیات خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی

“... و گفت : به صحرا شدم عشق باریده بود و زمین تر شده بود. چنانکه پای مرد به گلزار فرو شود، پای من به عشق فرو می شد.
{ذکر بایزید بسطامی - تذکره الاولیا}”
― عطار نیشابوری

“نویسندگان بزرگ یا شوهرند یا معشوق. برخی نویسندگان فضایل استوار یک شوهر را به ما عرضه می‌کنند: قابل اتکا، فهیم، سخی، برازنده. در سوی دیگر نویسندگانی قرار دارند که در آن‌ها قابلیت‌های یک معشوق را ستایش می‌کنیم، قابلیت‌هایی که از طبیعت و مزاج برمی‌آیند تا فضیلت اخلاقی. زن‌ها به شکلی عجیب ویژگی‌هایی چون بی‌ثباتی، خودخواهی، غیرقابل‌اتکا بودن، و خشونت را که در مورد شوهر هرگز با آن‌ها کنار نمی‌آیند در معشوق خود می‌پذیرند، به شرط آن‌که در عوض نوعی هیجان و فوران احساسی شدید را تجربه کنند. به همین سیاق، خوانندگان نیز با فهم‌ناپذیری، وسواسی بودن، حقایق دردناک، دروغ، یا دستور زبان بد کنار می‌آیند-اگر در عوض نویسنده امکان چشیدن عواطفی کمیاب و احساساتی خطرناک را در اختیارشان قرار دهد. و همان‌طور که در زندگی وجود شوهر و معشوق هر دو ضروری است، در هنر نیز چنین است. باعث تاسف است که ناگزیر باشیم میان آن‌ها دست به انتخاب بزنیم
.”
― Susan Sontag, Against Interpretation and Other Essays