Ali73

“می گویند
از طلوعِ روشنِ فردا بگو
از ترانه ی نور بر زمین
از طعمِ سیبی درآغوشِ ابرها
از رنگین صدایی خفته در دریاها

نمی دانند اما
غروبی سرخ،
به غارت برده است
آسمانم را

نمی دانند اما
سکوتی سیاه،
در آغوش گرفته است
زمینِ سردم را

نمی دانند اما
سیبِ بهشتم
گم گشته است
در انبوهِ پرآشوبِ گندم ها

نمی دانند اما
ارمغانِ تو برایم
از سرزمین رنگ ها
سپید بوده و بس

بیـا
تا بدانند
این مردمی که
...مرا دیوانه پنداشته اند”
― عدنان کامرانی

“اولین بار بود
که نیزار،یک نی عاشق از خودش علیه ش بر شورید
این عاشق نحیف رنگ پریده
دل به نسیم سپرده بود
نیزار گفتند نمی شود و اجازه اش ندادند
عاشق شیدای بی تاب گفت:
همه شما در یک جهبه و او تنها در یک جبهه همراه با دلم
نیزار خشمگین برای تنبیه شیدای گریان
دارکوب را فراخواندند
دارکوب دیوانه تیز منقار پنج شش سوراخ در دل و تن او ایجاد کرد
از آن روز به بعد این عاشق شده شمشال
از آن روز به بعد است که دل عاشق با پنجه باد به سخن می اید
و ترانه غمگین برای مردم میخواند تا به امروز”
― شیرکو بیکس

“در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلا به تو افتاد مسیرم که بمیرم

یک قطره آبم که در اندیشه دریا
افتادم و باید بپذیرم که بمیرم

یا چشم بپوش از من و از خویش برانم
یا تنگ در آغوش بگیرم که بمیرم

این کوزه ترک خورد! چه جای نگرانی‌ست
من ساخته از خاک کویرم که بمیرم

خاموش مکن آتش افروخته‌ام را
بگذار بمیرم که بمیرم که بمیرم”
― فاضل نظری, گریه‌های امپراتور

“دو قدم مانده که پاییز به یغما برود
این همه رنگ ِ قشنگ از کف ِ دنیا برود
هرکه معشوقه برانگیخت گوارایش باد
...دل ِ تنها به چه شوقی پی ِ یلدا برود؟
!گله ها را بگذار
..!ناله ها را بس کن
فرصتی نیست که صرف گله و ناله شود
!تا بجنبیم تمام است تمام
مهر دیدی که به برهم زدن چشم گذشت
یا همین سال جدید
...باز کم مانده به عید”
― یغما گلرویی