Ali73

“اولین بار بود
که نیزار،یک نی عاشق از خودش علیه ش بر شورید
این عاشق نحیف رنگ پریده
دل به نسیم سپرده بود
نیزار گفتند نمی شود و اجازه اش ندادند
عاشق شیدای بی تاب گفت:
همه شما در یک جهبه و او تنها در یک جبهه همراه با دلم
نیزار خشمگین برای تنبیه شیدای گریان
دارکوب را فراخواندند
دارکوب دیوانه تیز منقار پنج شش سوراخ در دل و تن او ایجاد کرد
از آن روز به بعد این عاشق شده شمشال
از آن روز به بعد است که دل عاشق با پنجه باد به سخن می اید
و ترانه غمگین برای مردم میخواند تا به امروز”
― شیرکو بیکس

“در راه رسیدن به تو گیرم که بمیرم
اصلا به تو افتاد مسیرم که بمیرم

یک قطره آبم که در اندیشه دریا
افتادم و باید بپذیرم که بمیرم

یا چشم بپوش از من و از خویش برانم
یا تنگ در آغوش بگیرم که بمیرم

این کوزه ترک خورد! چه جای نگرانی‌ست
من ساخته از خاک کویرم که بمیرم

خاموش مکن آتش افروخته‌ام را
بگذار بمیرم که بمیرم که بمیرم”
― فاضل نظری, گریه‌های امپراتور

“آمدمت که بنگرم گریه نمی‌دهد امان
نامدگان و رفتگان از دو کرانه‌ی زمان
سوی تو می‌دوند هان ای تو همیشه در میان
در چمن تو می‌چرد آهوی دشت آسمان
گرد سر تو می‌پرد باز سپید کهکشان
هر چه به گرد خویشتن می‌نگرم درین چمن
آینه‌ی ضمیر من جز تو نمی‌دهد نشان
ای گل بوستان سرا از پس پرده‌ها در آ
بوی تو می‌کشد مرا وقت سحر به بوستان
ای که نهان نشسته‌ای باغ درون هسته‌ای
هسته فروشکسته‌ای کاین همه باغ شد روان
مست نیاز من شدی پرده‌ی ناز پس زدی
از دل خود بر آمدی آمدن تو شد جهان
آه که می‌زند برون از سر و سینه موج خون
من چه کنم که از درون دست تو می‌کشد کمان
پیش وجودت از عدم زنده و مرده را چه غم
کز نفس تو دم‌به‌دم می‌شنویم بوی جان
پیش تو جامه در برم نعره زند که بر درم
آمدمت که بنگرم گریه نمی‌دهد امان”
― هوشنگ ابتهاج

“جایی که بودن و نبودنت هیچ فرقی ندارد
نبودنت را انتخاب کن.
اینگونه، به بودنت احترام گذاشته ای”
― هاروکی موراکامی