Saman

“خواننده هایی هستند که از تاریکی شعر را می خوانند ،خواننده هایی که شعر را در تاریکی می خوانند .خواندن هم "استیل "می طلبد .
خواندن هنری است که سهمش را درشعر ،و به طور کلی در ادبیات ،باید جدی گرفت . یک خواننده ی حرفه ای در حاشیه ی آنچه می خواند برای خودش ابزاری دارد و کار گاهی . خواننده ای که برای خواندن متن کارگاه شخصی نداشته باشد یک خواننده ی بی ساز و برگ ،یک خواننده ی عامی ،است .
برعکس ،خواننده ی باساز وبرگ ،سطرهایی نخوانده را می خواند ،لای سطرها را می خواند . در این معنا ،خواندن خود نوعی خلق است ،آفرینش است . خواننده ای که نمی نویسد ولی خودش متنی برای خواندن می شود . این طور خواندن ،قدرت است . و فکر می کنم که پل کلودل شاعر فرانسوی از این هم فراتر می رود وقتی می گوید :غرض وهدف ادبیات این است که خواندن یاد بگیریم

یدالله رویایی .
از سخنرانی در انجمن معماران و شهرسازان ایرانی . پاریس فوریه 98
منتشر شده با عنوان "جای کلمه”
― یدالله رویایی

“یک رابطه ی خوب و صمیمی ، بر دیواره های سربه فلک کشیده ی تنهایی آدمی رخنه می کند، بر قانون بی چون و چرای آن فائق می شود و بر فراز مغاک وحشت انگیز عالم، از وجود خود به وجود دیگری پل می زند.”
― کارل بوبر

“ديشب ، تمام شب ،
چنان بوسه بارانم كرد
كه فكر مي كردم حتي چيزكي از من نمي ماند
اما امروز ، همين امروز صبح
خود او،
نگاهي نو
و لباسي نو
و روحي نو را تن جامه ام كرد.”
― Ribwar Siwayli

“خدا انسان را فرشته نیافریده
اما از او می‌خواهد که فرشته باشد!؟”
― Bachtyar Ali, غەزەلنوس و باغەکانی خەیاڵ ‌ ‌