Status Updates From آرایش درونی

«و من هنوز ایستاده بودم
بین تمام جمعیت
پژواک‌های گام‌هایش را می‌شنیدم
می‌شنوم
غوغای استخوان‌هایش را می‌شنیدم
می‌شنوم
انگار آن صدف را بر گوشم نهاده‌ام
می‌لرزد از طنینش لب‌هایم
سنگینی زمین گویی در انگشتانم مانده باشد.»

=)

«غرقه‌ست در معماری تن
و چشم مثل زبان در تصدیقش به هذیان می‌افتد.
تنها مگر که واژه‌ها بپاشند بر مدارش که نزدیک و دور می‌گردد.
و واژه‌ها افشان می‌شوند بر مدارش و
می‌پاشند و شیدا می‌شوند.»

«غرقه‌ست در معماری تن
و چشم مثل زبان در تصدیقش به هذیان می‌افتد.
تنها مگر که واژه‌ها بپاشند بر مدارش که نزدیک و دور می‌گردد.
و واژه‌ها افشان می‌شوند بر مدارش و
می‌پاشند و شیدا می‌شوند.»

«دیده شدی و زندگی از چشم مردگان بیرون آمد
و نام خود را
خانه به خانه
خواب به خواب و
درخت به درخت
صدا زد»


مختاری، مختاری =)))

«دیده شدی و زندگی از چشم مردگان بیرون آمد
و نام خود را
خانه به خانه
خواب به خواب و
درخت به درخت
صدا زد»


مختاری، مختاری =)))

«بنویس عشق اسم شبی است هنوز، که ما را در ورطه‌های دنیا حق حضور داده است و سایه‌هامان را از دیوارهای کهنه گذرانده است، و می‌گذراند اگرچه بوی کهنگی اکنون مشاممان را بیازارد و از چهار جانب، خو گیریم و اخت شویم و شک کنیم و شک و یقین بیامیزند و میخکوبمان کنند و بر آشوبیم و باز بنویسیم، که ما همچنان می‌نویسیم...»

درها چگونه باز شد
درها چگونه بسته شد
با تو چه کس عبور کرد از این آستانه؟
خانه شکفت و دیدی در خویش
تنهایی از میان جمعیت می رود
جمعیت از میان تنهایی می آید.
شهری در آینه پیدا می شود
پا می نهی درونش و از خود عبور می کنی.


دیدار

ناهید در دهان شب
سنگاب خواب که رویای آفتاب از آن سرریز می کند
امواج حلقوی که مرکزشان
لب ها و بوسه هایی است بی تمکین.

تک گویی تمام تپش های همزمان
انبوه شکل های گویا که در هم می تابند
سیالی پدیدارهای منظم
سیاره ای که در صدفی می انجامد
سیاره ای که از صدفی می آغازد.

یک دقیقه حضور

ما در مجاورت های ساده
آهنگ خویش را
حس کرده ایم.


یک گفتگو

دریا شکسته است
ایوان کنار ساحل میدان
از هم گسسته است
سرها دوباره موج‌زنان می رسند
انگشت ها فرود می آیند با اشاره ی سنگین یخ
و چشم ها سبقت می گیرند از زبان ها
تا گام ها فرو‌ لغزند
بر انحنای منجمد سنگ
سنگ شکسته خاطره ی واژه های خاموش
چشم گشوده از خلا بین سنگ های تاریک.


تابلوی یازدهم

دستی به نیمه تن خود می کشم
چشم هایم را می مالم
اندامم را به دشواری به یاد می آورم
خنجی درون حنجره ام لرزشی خفیف به لب هایم می دهد:
دستی به دور گردن خود می لغزانم
سیب‌ گلویم را چیزی می خواسته له کند
له کرده است؟


جستجو