Erfan Bayat > Recent Status Updates

هنرمند مجنون
یک شب هولناک و ستوان انذیل واقعا بی نظیرن.
غار زامیاتین هم خوبه
برخیش خوندنش با نخوندنش فرقی نداره

فکر کنم درباره‌ی اهمیتش همین رو بگیم بس باشه که کلیسا با چاپش مداوم و به کرار مخالفت می‌کرد و گویا در دوره‌هایی و در جاهایی هم ممنوع میشد.
گرچه صرفا قرائتی جسورانه از امر دینی داشت که احتمالا در خلال آموزش‌هاش به دختر نابینا حرص یه سری کشیش آزمند رو در جهان مسیحی در میاورد.

نکته‌ی بسیار مهم مقاله‌ی نخست و مدعای اصلی آقای اکو اینه که میشه تفکیکی قائل شد بین تفسیر یک متن و تفسیر‌هایی که متناسب با بافت معنایی اون متن تفاسیر نامشروع از اون متن قلمداد میشن که اون‌ها نام بیش‌تفسیر رو گرفتند.
البته که ریچارد رورتی در مقام یک متنقد پراگماتیست درباره‌ی ارزش‌گذاری‌های این چنینی هم هشدارهایی داره که اون‌ها هم خوندنی هستند.
دفاع جاناتان کالر از موضع اکو هم مهمه و مطالعه‌ش خالی از لطف نیست.

همون‌طور که میشه از اسامی و سیر داستان حدس زد مندل سینگر قهرمان داستان رفته‌‌رفته پرسش‌های ایوب در عهدعتیق رو داره و همون‌طور که همتاهای نویسنده هم به زیست یهودیان و فهم استعاریشون از این زندگی محنت‌زده و به رنج‌آمیخته دامن زدند یوزف روت هم با مندل سینگر باز هم به شکلی مدرن روح ایوب رو در قهرمان این داستان احاله کرده.

برای من ورتر فارغ از یک شخصیت مهم عاشق‌پیشه که در کنار تمامی تیپ‌های این چنین شخصیت‌هایی مثل نقش اصلی شب‌های روشن پرداختن بهشون ارزشمنده اما نکته‌ای فراتر از اون هست.
نه صرف سویه‌های رمانتیک شخصیت ورتر بلکه سویه‌های بیمار‌گونه و مخوف چنین انسانی که گاه حتی صرف راه رفتنش روی زمین رو ویرانی برای موجودات ریز و خرد زیر دست و پاش می‌بینه هم بسیار جالب توجه هست‌.
در ضمن با ترجمه‌ی آقای حدادی بخوانید من اینجا پیدا نکردم.

کاش هر آدمی روزانه با خود می‌گفت بهترین کار تو در حق دوستانت این است که چشم دیدن شادی آن‌ها را داشته باشی و با شرکت در این شادی، شادمانی آن‌ها را افزون کنی. آیا اگر روزی دیدی جان و دل آن‌ها از حسی هولناک در عذاب است و دلشان از غصه پریشان، عرضه داری که ذره‌ای از رنجشان بکاهی؟

" تو کافی است لحظه‌‌های گویای زندگی را دریابی و جرئت کنی که به زبانش بیاوری. در آن صورت با کلماتی اندک کلامی بسیار گفته‌ای. "

یه جایی فقط یه جمله‌ای هست با این مضمون که بعد از حمله‌ی شورودادندی به جمهوری چک عده‌ی بسیاری بدون هیچ خونریزی تن دادند به حاکمیت حزب ‌کمونیست توی کشور.
دلیلش از منظر کوندرا برام جالب بود که میگه اولا کمونیست‌ها بسیار کاریزماتیک بودند و دوم این که بسیار هوشمندی‌ داشتند.
و بسیاری هم روشنفکر بودند که تن به این حاکمیت و عواقب بعدش .

تو دوره‌ی جنگ جهانی اول و رشد و شکوفایی سینمای آمریکا چندین جای دیگه هم بودند که دوران درخشش توی فیلم‌های سینمایی داشتند که برای من از بین اون‌ها دانمارک جذاب بود.

اسم سلما لاگرلوف به عنوان کسی که اقتباس‌های سینمایی زیادی هم از رمان‌هاش شده توی اون برهه نسبت به رمانای ایشون کنجکاوترم کرد.

خیلی خوش‌حسه.

گراهام گرین تو مصاحبه راجع به این کتاب و نگاهش به مذهب و سیاست میگه:
کمونیسم زاده‌ی مسیحیت است اما خود ماژیو هم دربست مومن نیست.
هیچکس در ۳۶۵ روز سال مومن نیست. حتی خود پاپ."

برای بار سوم به این رویای وهم‌آلود تیره خیره میشم.
ببینم این بار من رو کجا میبره.

یه چیز بسیار جالب تو تاریخ و سیر پدیداومدن حقوق بین‌الملل برای من اینه که وقتی توی اروپا دو تز مختلف در رابطه با اطاعت از قانون ( تز نخست این هست که از قانون اطاعت می‌کنیم چون بر سر این موضوع توافق شده تز دوم این هست که به دلایلی فراقراردادی مرتبطه ) بالا گرفته‌ن، عقلانیت اروپایی تنور هر دوی این تز‌ها رو گرم نگه‌می‌داره.
چرا؟
چون منافع مختلفی رو توی اروپا تضمین می‌کنن.

تو فصل مربوط به ساختارگرایی یه بخش بسیار جذاب هست که بر مبنای توضیحات پیرامون مبنای نگاه ساختارگراها به نشانه‌ها به تحلیل یه سری عکس از سایت‌های یونیسف و یه سایت معروف حقوق بشری که نامش رو به خاطر ندارم می‌پردازه و در واقع کاربست تحلیل نشانه‌شناسی ساختاری رو تو مصادیق خاص نشون میده.
درک انسان رو از دلالت‌ نشانه‌ها عمیق‌تر می‌کنه.

" اسطوره‌ها باید طبیعی‌زدایی شوند. ایدئولوژی محصول تاریخ را همچون پدیددری طبیعی جا می‌زند و بالطبع نشانه‌شناسی می‌تواند و باید نقاب از چهره‌ی آن بردارد.
ایدئولوژی با اسطوره‌ای کردن امر روزمره، کلیشه‌هایی بنا می‌کند که درون ما موج می‌زنند و با زبانمان سخن می‌گویند. "

" یک رمزگان عبارت است از مجموعه قواعد قراردادی که یک جهان معنایی معین را سازماندهی می‌کند "

که سرشت کوکبی را آمیخت با آسمان تابستان؛

" از آنجا که زبان برای فهم ضروری است، این آدمی نیست که سخن می‌گوید، بلکه به عکس این زبان است که از ما سخن می‌گوید. "

بعد از مدت‌ها تصمیم گرفتم این دوره‌ی تاریخ سینما‌خوانی رو ادامه بدم.
بیشترین لذت خوندن تاریخ سینما برای من آشنایی با تنکیک‌ها و فرم‌هاست چرا که وقتی فکر می‌کنم به اینکه چطور پرش از یک نما به نمایی تو بافت‌های خاص تو ذهن معنا معنای خاص میده بیشتر شیفته‌ی این فرایند رمزگذاری و رمزگشایی ذهن میشم.
خیلی از این فهم‌های ما از سینما مفروضاتین که وقتی زیرسوال میرن سحر و جادوی حقیقی سینما تازه خودش رو نشون میده.

گسست مفهوم سوژه توی گذار از ادبیات مدرن به ادبیات پسامدرن با خودش تغییرات مهمی رو توی فرم و حتی دقیق‌تر ادراک ما از ادبیات پدید آورده.
به نحوی فاصله‌ی ما با حقیقت فرم و حتی اون چه در داستان میگذره با واسطه‌های معرفتی‌ای شکل می‌گیرن که توی ادبیات پست‌‌مدرن این واسطه‌ها خودشون بازیگر‌های مهمی تو فهم ماجران.
کتاب آموزنده‌ایست.

" توما آنگاه فهمید که استعاره چیز خطرناکی است. با استعاره نمی‌شود شوخی کرد. عشق از یک استعاره آفریده تواند شد. "

" اما در قاتل، قاتلی که شاعر در برابرش سر فرود می‌آورد، طوفانی عظیم از شور و احساس در می‌گیرد _حسادت، جاه‌طلبی، انتقام، نفرت_ که همگیدوزخی درونش پدید می‌آورند و همین دوزخ است که ما به تماشایش می‌نشینیم. "

" دیر یا زود شخص باید طرف یکی را بگیرد. اگر قرار باشد انسان بماند. "

" ادبیات واقعی فقط آنجایی به وجود می‌آید که خالقانش نه حقوق‌بگیران سخت‌کوش و قابل اعتماد بلکه دیوانگان، عزلت‌گزیدگان، ملحدان، خیال‌بافان، نافرمانان و شک‌اندیشان باشند. "

" خوی بندگی در این جا رشد می‌کند و با این خو زمختی عاطفه هم. سرمستی با دل‌نگرانی همپا می‌شود، و با فراوانی گرسنگی و ترس نان.
برکت هرساله بدل به نفرین می‌شود و همه‌ی خدایان از چنین جایی فرار می‌کنند. "