ع. ر. افّلا > Recent Status Updates

یک چشمش را از دست داده بود، و نقل شده که می‌شد فهمید کدام چشم شیشه‌ای است، همان که گرمای بیشتری داشت.

پروست می‌گه: رفته‌رفته برایم نامفهوم می‌شد، آنگونه که افکار موجود پیشین در تناسخ.
اما با استناد به آناکساگوراس، در تناسخ افکار رفته‌رفته از بین نمی‌رن، و یهو کات می‌شن: چون حافظه متعلق به بدن‌ه، و در تناسخ فقط روح منتقل می‌شه.

پایان لاویان، اعداد و تثنیه.

نمی‌دونم من به نویسنده‌هایی که شبیه خودمن جذب می‌شم یا نویسنده‌هایی که بهشون جذب می‌شم روز به روز بیشتر شبیه خودم می‌شن (علیرغم غیرمحتمل‌بودن دومی برای من دومی واقعی‌تر به نظر میاد امشب).

چیزی که می‌بایستی انجام بگیرد و تلاشی در راه آن بشود، غیر قابل حصول بود، و چنین می‌نمود که در اعماق دوزخ ژرفی در قفل‌وبست قرار دارد و دسترسی به آن امکان‌پذیر نیست.

این صدای درونی که می‌خواهد به وسیلهٔ فریاد خفه‌اش سازد چیست؟

بدترین ترجمه و بدترین ویراست کارای تورگنیف که تا الان دیدم.

نوعی مه نژدانف را در بر گرفته بود، مهی که به نظر می‌رسید مانند پرده‌ای نازک او را از همه دنیا جدا می‌سازد.

در بین ما خود غریق باید خسی بیافریند تا بدان چنگ بیندازد.

اون‌همه من تئوریای آقای بازن رو خوندم و نفهمیدم چرا ناطق‌شدن سینما اتفاق خوبی بود، و خانم کیل تو چند صفحه چنان شیرفهمم کرد که دیگه گه بخورم اسم سینمای صامت رو بیارم.
خانم کیل 1 - 0 آقای بازن

می‌گن تورگنیف توی این کتاب انقلاب ۱۹۱۷ روسیه رو پیشگویی کرده بود. من دوستت دارما آقای تورگنیف، ولی انقلاب ۱۹۱۷ انقدر که پیشگو داشت انقلابی نداشت. :))

کارل پلاکارد را برای بار دوم نخواند، ولی یک بار دیگر دنبال این جمله چشم گرداند: مقدم همه را گرامی می‌داریم.

آرامش موجود به نظرش بیش‌ازاندازه بود.

تازه گرفتم چی شد آقای کافکا :))

جالبه که کافکا می‌تونه من که طرفدار دوآتشه‌اش هستم رو هم دست بندازه و بهم ثابت کنه از ظنّ خودم یارش شده بودم :))

پایان فصل سه و همچنان خیلی خوشم نیومده.

پایان پیدایش، ایوب و خروج.

کارل در روزهای نخست به پیانوزدن خود خیلی امید بسته بود و هیچ خجالت نمی‌کشید که دست‌کم پیش از خواب به امکان تأثیرگذاری پیانوزدنش روی مناسبات آمریکایی فکر کند.

چون خیال نداشت از جای خود بحنبد، خیل باربرانی که هر لحظه به تعداد بیشتر از کنارش می‌گذشتند، رفته‌رفته او را تا حاشیهٔ عرشه پس راند.
| در پاراگراف دوم فضا رو به همین سادگی کافکایی کرد!

حق با تو بود امیرحسین 😭
منظورم پردهٔ اول این بود
این عجب چیزیه!

[اکو می‌گه] رمان لذتبخش‌تر از آن است که در طول روز خوانده شود. بنابراین معمولا روز را به مقاله‌ها و کارهای دشوار اختصاص می‌دهم.

برنامهٔ مطالعاتی جالبیه!

- رمز داوینچی را خوانده‌ای؟
اکو: بله این گناه را هم مرتکب شده‌ام.
- آن رمان انگار نوزاد عجیب‌الخلقهٔ آونگ فوکو است.
اکو: نویسنده‌اش، دن براون، یکی از شخصیت‌های آونگ فوکو است! من او را ساخته‌ام. او هم در افسون شخصیت‌های من شریک است.

دروغ ویژگی مختص انسان‌ها ست.

[اکو می‌گه] همانطور که برخی از نارگیل خوششان می‌آید، من هم از قرون وسطی خوشم می‌آید.

[آچه‌به] آدم وقتی از داستان کسی خوشش نمی‌آید، داستان خودش را می‌نویسد.

[چینوا آچه‌به دربارهٔ ویلیام باتلر ییتس] مغزش کمی آشفته بود اما قلبش درست کار می‌کرد.

به ممت خیلی علاقه‌مند شدم. یه حال تارانتینویی داره شخصیتش که خیلی می‌پسندم (انگار که نقطهٔ مقابلمه و کاملم می‌کنه). دوست دارم بخونم کاراشو به زودی.

[ممت] درام با شرایط سروکار دارد، تراژدی با انتخاب شخصی.

[ممت می‌گه] تئاتر ارگانیک شامل گروهی هنرپیشه بود که خودشان کارگردانی، نویسندگی و طراحی صحنه را نیز بر عهده داشتند. همه، همه‌کار می‌کردند.

مصاحبه‌گر: اگر به تئاتر راه پیدا نمی‌کردی چه‌کاره می‌شدی؟
ممت: احتمالش زیاد بود خلافکار شوم. به عقیده من این کار یکی از آن شغل‌هایی است که آدم‌های بیگانه را درون خودش جا می‌دهد.

[ممت به نقل از همینگوی] برای نوشتن بهترین داستانت باید همهٔ خط‌های خوب را بیرون بکشی.