Mg > Recent Status Updates

برای همین از دل باب پنجم ارمیای نبی به گریه می گوید:
در کوچه های اورشلیم آیا منصفی پیدا میشود تا اورا بیامرزم؟
...
در عوض صدایی دیگر در دل تاریخ هنوز بلند است،بلندتر از صدای یهوه در عهد عتیق.از منبر چوبی مسجد کوفه به مستمعان نظری میافکند.چهره هارا یکایک برانداز میکند.انگار دنبال رفقای رفته‌اش میگردد.آه میکشد وسر تکان میدهد.

-أين أخوانی الذين ركبوا الطريق و مضوا على الحق؟ أين عمار؟وأین ابن التهيان؟ و أین ذوالشهادتین؟

چرا فکر میکنی تو از سوزی به تری؟ شما مقدسها خیال میکنید چون روزی هفده بار می گویید سمع الله لمن حمده، خدا فقط صدای شما را می شنود؟ خدا لوطی تر از آن است که فقط صدای امثال تو را بشنود
سمع الله لمن كفره هم درست است. سوزی را نگاه کن.سوزی صورت مثالی نماز توست نماز تو با رقص سوزی چه تفاوتی داشت؟! هر دو به چشم جماعت میآمدند. خوب نگاهش کن! عین نماز توست. هر دو توی چشم مردم هر دو تا سقف هم بالا نمیروند نه ثواب تو، نه عقاب او

به چه دلیلی ارمیا مجبور بود به کشورش خدمت کند؟ ارمیا چه وظیفه ای نسبت به شماره ی یازده و امثال او داشت؟ کمال ارمیا چه ارتباطی به پیش رفت جامعه داشت؟ حتا اگر ارمیا میتوانست جامعه اش را آن قدر رشد بدهد تا در شمار پیش رفته ترین کشورهای جهان در بیاید، چه کار مهمی انجام داده بود؟ مگر پیش رفت آن کشورهای پیش رفته چه تأثیری در کمال و کمالات مردم شان گذاشته بود؟ برای ارمیا چه چیزی مهم تر بود؟ کمال خودش یا پیش رفت جامعه؟

_ خدایا من را ببخش. خاک چه‌قدر مغروری؟ تو هیچ چیزی نیستی؟ وسایل شخصی؟! مرگ برای آن شخص که من باشم. مصطفا وسایل شخصی نداشت برای همین ازش هیچ چیزی نماند. آن وقت من به یک مهر که شش ماه است رویش نماز میخوانم جوری علاقه دارم که دل آن بیچاره را میشکنم. آن مهر نبود، بت بود. خدا برای این مصطفا را برد که به چیزی جز خدا علاقه نداشت. دلش آزاد بود. اما من هنوز رنوی سفید یادم هست، خانه‌ی سفید یادم هست، سجاده ی سفید یادم هست...

اهل سیاست، خیال میکنند که دور را می بینند؛ البت می بیند، اما نه خیلی دور را. حکماً اگر خیلی دور را می دیدند، کارشان توفیر می کرد. امیر المؤمنین، روحی فداه، اهل سیاست بود، اما دور دور را می دید، جایی به قاعده ی قیامت دور و دیر... یا علی مددی!

قیمه را می گفتم یا گریه را؟ آهان گفتم قیمه؛ قیمه ی امام حسین... مثلا گریه ی آدم توی هیأت شب عاشورا. وقتی چراغ ها خاموش است و کسی نمی بیندت؛ انگار کسی دلت را می چلاند و از آن اشک در می آورد. این گریه رنگ و بو دارد، طعم دارد، درست مثل همان قیمه که گفتم. فرق بین گریه ی نوزاد و گریه ی آدم بزرگ در هیأت هم كانّه همان تفاوت بین قیمه ی پخته و نپخته است.

انگشت بریده شده اش را روی دستم میگذارد. میگوید هیچ چیزی آن بیرون ارزش جنگیدن و به دست آوردن ندارد، چرا که در عمل نمیشود هیچ چیز را آن بیرون مال خود کرد. آن جا همه چیز فانی است. درست مثل آدمها. مرگ ذات همه چیز است.

و این درسی است برای پیروان پیغمبر، تا بدانند که تا خودشان عوض نشوند نمی توانند دنیا را عوض کنند. بدانند که

ذات نایافته از هستی بخش
کی تواند که شود هستی بخش

تو که بخشی و سهمی از هستیِ خودت نبردی، از این شور الهی و از این فروغِ لطف و نعمت نور پروردگار، خودت چیزی استفاده نکردی، مایه ای نبردی، به مردم چه می خواهی بدهی؟
اول آتش بشو گداخته بشو مشتعل بشو تا بتوانی زغالها را سردها را سیاه ها را مشتعل کنی و روشن کنی.

شیطان عبارت از جناب ابلیس نیست یا یک چیز پنهان و مخفی که به چشم نمی آید، به دست لمس نمی شود، در همه جای زندگی آدم هم ممکن است پیدا باشد، فقط این نیست.
شیطان يك چيز وسیعی ست، يك مفهوم عامی است.

شیطان یعنی نیروهای شرانگیز و شر آفرین خارج از وجود انسان.
نیروهای شر آفرین اما خارج از محدوده وجود خود آدم، این میشود شیطان.
همچنانی که نفس را، نیرو های شر انگیز و شر آفرینِ درونیِ انسان تعریف میکنیم.

ص۲۲۶
(با کمی تغییر لفظی)

پیغمبر را خدا برای بشریت فرستاد تا به آنها بیاموزد، تا بشریت را ترقی بدهد، تا بینش و خرد را در انسانها قوی و نیرومند کند.
هر چیزی که با عقل مردم مبارزه میکند، دین با او مبارزه میکند.
هر چیزی جلوی چشم و درك و عقل و فهم مردم را می گیرد، دین جلوی تجاوز او را میگیرد.
هر عاملی به هر صورتی که نمی گذارد مردم بیندیشند و بفهمند و درک کنند، دین نمیگذارد آن عامل زنده بماند.

چرا آقا؟ چرا میگوییم گناه ضربت بر روح است؟
برای خاطر اینکه روح باید تعالی پیدا کند و گناه، هر آن چیزی است که روح انسانی را یک گام از تعالی و تکامل مورد نظرش باز می‌دارد.
در مقام مَثَل و تشبیه، می شود همین زخم زدن، همین شکاف را بر پیکرۀ روح تو به وجود آوردن. این گناه که انجام شد، این نقیصه شکل گرفت

این بخششها را که ما دیدیم خیال کردیم غفران الهی هم از قبیل این بخششهاست.
فلان کس ظلم کرده، جنایت کرده، گناه کرده، در زمین فساد آفریده و برانگیخته، مستوجب عذاب خداست؛ بعد روز قیامت به خاطر قطره اشکی که او داشته است یا توجه و توسلی که او کرده است، خدا بگوید خیلی خب، حالا که این جور شد ما هم از سر خطایای تو گذشتیم، تو را بخشیدیم.
مغفرت خدا این است؟ "سارعوا إلى مغفرة" این را می گوید؟ نه.

حاصل این مباحث را میتوان این طور جمع بندی کرد که مسائل پیچیده و غامض در سیاست ملی و فهم بسیاری از مفاهیم مانند دولت - ملت هویت ملی تجدد و غیره بیشتر از آنکه در کتب غیر تاریخی و یا نوشته های غیر بومی قابل تحقیق باشد محتاج آن است که در فرایند تاریخی و نگاه به گذشته مورد تحقیق و تفحص قرار گیرد.
اگر این نگاه درست و عالمانه صورت بگیرد آینده روشنی را در پرتو خود نوید خواهد داد.

عوامل اصلی افول نهضت نفت:

۱_فقدان رهبری واحد در نهضت

۲_ناهماهنگی اهداف و خواست‌های رهبران نهضت

۳_تفکیک دین از سیاست و منزوی کردن نیروهای مذهبی

۴_دامن زدن به اختلافات و جوسازیهای سیاسی توسط عناصر نفوذی و عوامل دربار

۵_عدم شناخت دقیق دشمن و امکان فعالیت آزاد شبکه های جاسوسی انگلیس آمریکا و شوروی در برهم زدن اوضاع

۶_غفلت از توطئه دربار و اعتماد به ارتش وفادار به شاه

۷_خوش بینی نسبت به آمریکا در حل و فصل مسئله نفت

... تا آنکه شب سوم در مدرسه فیضیه روضه ای به مناسبت ایام فاطمیه برگزار شد مرحوم اشراقی منبر رفته و تازه شروع به خواندن خطبه کردند که باران شدید و بی سابقه ای باریدن گرفت و همه فهمیدند که این باران اثر آن نمازی بود که آیت الله خوانساری در آن روز خواندند.
فرمانده آمریکایی به آن مرحوم پیغام داده بود شما که آنقدر پیش خدا محبوبید و دعایتان مستجاب میشود بیایید و دعا کنید جنگ زودتر تمام شود و شما و ما زودتر راحت شویم

احمد شاه با دیدن طرح انگلیسی ها اظهار داشت که این خط آهن پاسخگوی نیازهای کشور نیست. وی اظهار میکرد که راه آهن مطلوب ایران خطی است که پایتخت را به بنادر مهم ایران در جنوب و مراکز اقتصادی در شرق و غرب کشور متصل کند.

اما حکومت پهلوی که اساساً به دست بیگانه بر سرکار آمده بود، با مالیات بر قندو شکر، احداث راه آهن شمال به جنوب را آغاز کرد و غرب و شرق ایران را که می بایست در اولویت احداث راه آهن قرار بگیرد، به فراموشی سپرد