Pooya Kiani > Recent Status Updates

بار دومیه که این کتاب رو می‌خونم. صریح، تلخ و زیباست.
مقایسه کردم، هیچکدوم از دو ترجمه‌ش (محمدامین موید - سیروس ذکا) عالی نیست.

دوباره خوندنش تجربه‌ی خوبیه.

بیشتر از نصف کتاب رو خونده‌م و یکی از افتضاح‌ترین و وحشتناکترین تجربه‌های داستان‌خوانیم بوده. برنده‌ی جایزه؟ شوخی نکن!

می‌گن چشم‌ها پنجره‌ای رو به روح آدمن، ولی من نمی‌دونم چشم‌های اون پنجره‌ای رو به چی بود.

بی‌عدالتیِ غول‌آسای زمانه، در تمام زمانه‌ها همین است، و اگر کسی حتی شده یک بار در طول زندگی به این خاطر اشکی نریزد، هیچوقت برای هیچ چیز اشکی نخواهد ریخت. اشک نریختن، نازیستن است.

کشیش خوب است ولی بی‌مزه است. افسرها خوب نیستند، و بی‌مزه‌اند. پادشاه خوب است، ولی بی‌مزه است. شراب بد است ولی بی‌مزه نیست. مینای دندان آدم را می‌کند و به سق آدم می‌چسباند.

واقعیت یک فیلم است که بد ساخته شده.

ژان لوک گدار

خواستم تاریخ بگذارم دیدم تاریخ را نمی‌دانم. نه تاریخ میهنی و نه خاج‌پرستی. معروف است که آدم خوشبخت ساعت را نمی‌داند یا ندارد. از این قرار ما از خوشبخت هم خوشبخت‌ترترتر شده‌ایم!

«در مملکتی که آدم مثل یهودیِ سرگردان زندگی می‌کند به چه چیزش ممکن است علاقه‌مند باشد؟»

«دوزخ تهی است؛ شیاطین همه اینجایند.»

دوباره‌خوانی
این بار با ترجمه‌ی کاوه میرعباسی

یا قبول می‌کنین یا از اینجا می‌رین. ببین، من این قیمت‌ها رو مشخص نکرده‌م ...