Ebi > Recent Status Updates

بدانک اگرچه در طریقت، کتب مطوّل و مختصر بسیار ساخته‌اند و در آن بسی معنی و حقایق پرداخته، لیکن بیشتر به زبان تازی است و پارسی‌زبانان را از آن زیادت فایده‌ای نیست.
با یار نو از غم کهن باید گفت
با او به زبان او سخن باید گفت
لا تَفعل و اَفعل نکند چندان سود
چون با عجمی، کُن و مکُن باید گفت

مرصاد العباد، فصل دوم

(در تأکید پارسی نویسی!)

در اینجا «امر به معروف و نهی از منکر» معنا پیدا می‌کند و متشرع متکلف است، بر طبق احکام شرع، کسانی را وادارد و کسانی را از کارهایی باز دارد. اما در دومی (طریقت) «راه» تجربه‌ای درونی، شخصی و خصوصی است؛ نقشه‌ای کلی و عمومی ندارد. نتیجه این می‌شود که «من اگر نیکم اگر بد تو برو خود را باش».

شریعت و طریقت هر دو به معنی راه است. در اولی احکام «راه» یعنی چگونگی رفتار، آیین و مقررات آن معین است و باید بر طبق آن رفت، «ره چنان رو که رهروان رفتند» اما در دومی «راه» باید گشوده شود، باید خود را بنماید و همچنانکه پیدا می‌شود پیموده شود. «خودْ راه بگویدت که چون باید رفت» ...
ادامه در آپدیت بعدی...

ما به حکم آنکه پیرو یک آیین و مسلک و یک ایدئولوزژی به نام اسلام هستیم که در آن عنصر قومیت وجود ندارد، نمی‌توانیم نسبت به جریان‌هایی که بر ضد این ایدئولوژی، تحت نام و عنوان قومیت و ملیت صورت می‌گیرد بی‌تفاوت باشیم»
خدمات متقابل اسلام و ایران، انتشارات صدرا، ۱۳۵۹، ص ۵۰ و ۵۲

«مسئلهٔ ملّت‌پرستی در عصر حاضر، برای جهان اسلام مشکل بزرگی به وجود آورده است. گذشته از اینکه فکر ملیت‌پرستی برخلاف اصول تعلیماتی اسلامی است، زیرا از نظر اسلام همهٔ عنصرها علی‌السّوا هستند، این فکر مانع بزرگی است برای وحدت مسلمانان...
ادامه در آپدیت بعدی...

… غرالی می‌گوید:
نوروز و سده باید که مندرس شود و کس نام آن نبرد … یا آنچه برای سده و نوروز فروشند چون سپر و شمشیر چوبین و بوق سفالین، این در نفس خود حرام نیست، اما برای اظهار شعارِ گبران حرام است و مخالف شرع است و هرچه برای آن کنند نشاید.
کیمیای سعادت - صفحه‌ی ۷۸

توجه داشته باشیم که اسلام دین جهانی بود، فارغ از قوم و قبیله و ملت و نژاد (انما المومنون اخوه) ولی مبلغان و مجاهدان آن، نه تنها از قوم و قبیله‌ای ویژه بودند، نه تنها این ویژگی را از یاد نبرده بودند، و نه تنها آن می‌بالیدند و به دیگران فخر می‌فروختند، بلکه حتی در میان خودشان هم واقعاً بر سر برتری قبیله‌ای و طایفه‌ای، بر سر نژاد و نسب تعصب می‌ورزیدند و زد و خورد داشتند.

قابل توجه دوستانی که استفاده از عبارات عربی در متون خود را با استفاده‌ی غربیان از لاتین یکی می‌دانند، اینجا آقای مسکوب به خوبی تفاوت را نشان می‌دهد

عربی، زبانِ قومی بود که دین تازه‌ای را با جهاد به سرزمین‌های دیگر برده بود. کتاب دین هم به همین زبان بودند. به این ترتیب هر نوع استقلال ملی یا فرهنگی، هر نوع بیرون آمدن از سلطهٔ مادی یا معنوی قوم غالب، ناچار مسئلهٔ زبان را مطرح می‌کرد. … زبانِ دین و زبانِ حکومت عرب، بدجوری یکی شده بودند و پرداختن به زبان (عربی یا فارسی) معنایی سیاسی و «ملّی» پیدا کرده بود.

گسترش مسیحیت اساسا متکی به نیروی نظامی نبود … به همین سبب زبان رسمی و نوشتاری ملت‌های جدید اروپایی (ملت‌های مسیحی) در جریان پیداش و تکوین خود ناچار نبود در قبال دین وضع بگیرد.
زبان لاتین، زبان دین و فرهنگ بود. معمولاً نقش زبان عربی را در امپراتوری اسلام، به زبان لاتین در اروپای قرون وسطا تشبیه می‌کنند. این مقایسه فقط تا اندازه‌ای پذیرفتنی است نه بیشتر ….

اکثراً گفته می‌شود که فردوسی زنده‌کنندۀ ملیّت ماست. این حرف چندان دقیق نیست. پیش از فردوسی، حسّ ملّی ما زنده بود. در آغاز قرن چهارم ما ملّت نورسیدۀ سرزنده و جوانی بودیم. به رودکی نگاه کنید؛ وقتی که می‌گوید:
شــاد زی با ســیاه‌چشـمان شــاد
که جـــهان نیست جز فسانه و باد
زبان حالِ چنین ملّتی است که به میدان آمده و مرد زندگی است، بدون اینکه خوش‌باوری یا توهّمی دربارۀ آن داشته باشد.

وقتی قرار باشد تمام زندگی‌ات را بریزی در یک چمدان و بروی کتاب‌های زیادی نمی‌توانی در آن چمدانِ پر از لباس و لوازم بگذاری و این می‌شود که با خودت می‌گویی آسمان که به زمین نخواهد آمد اگر شش ماه کتاب نخوانی. با خودت قرار می‌گذاری که سری بعدی که برگشتی چند تایی را با خودت خواهی آورد...
کتابِ دیجیتال هم هست اما چه کنم که بنده‌ی بوی کاعذم

LATTE method:
We Listen to the customer, Acknowledged their complaint, Take action by solving a problem, Thank them, and then Explain why the problem occurred.

Willpower isn't just a skill. it's a muscle, like the muscles in your arms or legs, and it gets tired as it works harder, so there is less power left over for other things.

"Not sharing an opportunity to learn is a cardinal sin."
Paul O'Neill - chairman and CEO of industrial giant Alcoa

"Foaming is a huge reward," said Sinclair, the brand manager. "Shampoo doesn't have to foam, but we add foaming chemicals because people expect it each time they wash their hair. Same thing with laundry detergent. And toothpaste — now every company adds sodium laureth sulfate to make toothpaste foam more. There's no cleaning benefit, but people feel better when there's a bunch of suds around their mouth..."

آدم وقتی داره منطق می‌خونه و سؤالی تو کتاب هست که آیا همه‌ی یتیم‌ها بی‌پدر هستند یا نه طبعاً میگه نه و این دو تا مفهوم برابر هستند. به این فکر نمی‌کنه که اینجوری نیست و یه سری انسان‌ها کاملاً "منطقی" می‌تونن به این فکر کنن که نخیر، یک سری انسان‌ها بودند که پدر نداشتند اما یتیم نبودند مثل آدم و حوا و مسیح! پس مفهوم یتیم عام‌تر است.
اُف بر من، تعالیم دینی‌م یادم رفته بود. ؛)

امیدوارم تا آخرش دووم بیارم...

آخر هر فصل تمرین داره و پاسخنامه هم آخر کتاب موجوده! قشنگ یاد دانشگاه افتادم و کتاب‌های درسی
متن عالیه، روان و بدور از هرگونه پیچیدگی زائد تا اینجا

صریح بگوییم، مردم عادی به‌این دلیل ...دعا می‌کنند که معتقدند آن بالا خدایی هست که می‌شنود. اما اینکه خدایی هست یا نیست که دعایشان را بشنود، فی‌نفسه جزء بازی زبانی نیست. مردم به‌این دلیل در بازی زبانی دینی شرکت می‌کنند که معتقدند خارج از بازی زبانی، چیزی دیگری هم هست که به‌آن معنا می‌دهد. باید روشنفکر دینی بسیار لطیف‌طبعی باشید که بدانید خارج از حوزۀ زبان خدایی نیست که به دعایتان گوش بدهد و با وجود این باز هم دعا کنید

راسل تأثیر بسیار بزرگی در نسل بعدی فلاسفه - یعنی نسل من - گذاشت، به این ترتیب که ما را معتقد کرد که علم در تشریح و توصیف جهان حاکمیت فائقه دارد و، بنابراین، از فلاسفه کاری غیر از ایضاح و تحلیل ساخته نیست. پس، به نظر من، از این جهت می‌شود او را پدر فلسفۀ تحلیلی دانست.

یکی از بزرگترین محاسن دیویی این بود که راجع به کودکان احساساتی نمی‌شد و معتقد بود که تبلیغ این معنا که کودک هرگز نباید وادار به هیچ‌کاری شود و باید آزادانه خودش تصمیم بگیرد که چه چیز می‌خواهد یاد بگیرد، کار مربیان نادانی است که به هیچ‌وجه به جهل و ناپختگی عاطفی کودکان توجه ندارند. کودک به راهنمایی و پشتیبانی نیازمند است، و اگر قرار باشد با زندگی دست و پنجه نرم کند و روی پای خودش بایستد، به تعلیم فروان احتیاج دارد.

مگی: در واقع باید بگویم که هستی و زمان یکی از مشکلترین کتابهایی است که من تاکنون برای خواندن و فهمش تقلا کرده‌ام. بقدری قامض است که بعضی گفته‌اند بکلی مضمون و محتوای جدی ندارد.

با آنان همدلم! در واقع اگر فایده‌ای داشته باشد فلسفه‌ی هایدگر همانا به عنوان یکی از فلاسفه‌ی وجودی است که آن را هم خودش قائل نبود و دیگر رهیافتی که کاسیرر دارد به ذهن اسطوره‌ای و عقل‌گریز هایدگر و مناسباتش با ناسیونال سوسیالیسم و فاشیسم

دو نظریه دربارۀ دانش. یک: هر دانشی را باید تعقیب کرد. دو: نظریۀ مارکسیستی که بر مبنای آن هر دانشی یا از نظر اجتماعی سودمند است و باید به دنبالش رفت، یا از لحاظ اجتماعی سودمند نیست که باید ممنوع و منکوب شود. نظر نیچه قدری شبیه این نظریه است. او عقیدۀ راسخ دارد که هر تمدنی می‌تواند دست به نابودی خودش بزند و پایه و مایه‌ای که به این برخورد نابودکننده تداوم می‌دهد، همان شهوت سقراط‌وار دانش‌طلبی است.
علم_لاینفع
علم‌هراسی

شوپنهاور فکر می‌کرد جهان جای مخوفی است پر از قساوت و ستم و بیماری و سرکوبی. بیمارستانها و زندانهای دنیا در هر لحظه مملو از کسانی است که وحشتناکترین رنجها و شکنجه‌ها را متحمل می‌شوند. ... شیون و فریاد لحظه‌ای در جهان طبیعت قطع نمی‌شود. ... ذات مطلقی که جلوه‌اش اینچنین جهانی از پذیدارهاست خودش باید بحدی هولناک باشد که به وصف نمی‌آید. ... هیچ فیلسوف بزرگی تاکنون به این درجه بدبین نبوده است
#خیام
نه آمدمی نه شدمی نه بدمی

تأثیر متقابل علم و فلسفه:
نظریۀ تکاملی داروین در قرن نوزدهم به ما نشان داد که باید همۀ انواع حیات -و نه تنها حیات بشر با حیات اجتماعی- را ثمرۀ یک سیر تکاملی، و بنابراین، درگیر فرایند دگرگونی دائم بدانیم.
این نظریه نیروی این مطلب مهم و اساسی که هگل و مارکس ارائه دادند را افزونتر کرد که: تاریخ فرایندی است که در همۀ جنبه‌های تفکر و تصورات ما تأثیر می‌گذارد.

کانت تأکید داره به عدم توان ما از شناخت شیء فی‌نفسه و اینکه ما فقط به جهان نمودها می‌تونیم شناخت داشته باشیم. این تأکید تقریبا آب پاکی رو روی دست اونایی که سعی داشتن با براهین عقلی خدا رو اثبات کنن ریخت. اما از اون طرف به نظرم باعث رونق گرفتن عرفان شد، اینکه حالا که نمیشه با عقل به خدا رسید با ایمان می‌رسیم، با فرار از عقل، با رقص‌های آیینی، با مواد مخدر و روان‌گردان، با رؤیا یا مراقبه و ذن.

خلاصه‌ی فلسفه هگل:
فهم واقعیت به معنای فهم یک فرایند دگرگونی تاریخی است. چه چیز دگرگون می‌شود؟ گایست! چرا به جای اینکه همان‌طور باقی بماند، دگرگون می‌شود؟ برای اینکه اول در حالت از خود بیگانگی است. فرایند دگرگونی چه شکلی پیدا می‌کند؟ دیالکتیک. آیا فرایند دگرگونی هدفی دارد؟ بله، معرفت و آزادی مطلق در یک سطح و جامعۀ انداموار و خالی از تعارض در سطح دیگر. تا اون موقع هم محکوم به باقی موندن در از خودبیگانگی.
#توتالیتاریسم

همیشه برام جای سؤال بوده که اگه یه سفینه‌ی فضایی برداریم و همینجور بریم جلو چی میشه؟ مثل فیلم نمایش ترومن می‌خوریم به دیوار؟! خب بعدش چیه؟ یا جهان ته نداره و همینجور پیش می‌ریم؟ مگه میشه ماده انتها نداشته باشه؟ کانت گویا یه جواب داره!!!
میگه وقتی قراره به موضوعاتی ورای تجربه فکر کنیم به تناقض می‌رسیم، هر جوابی بدیم از اونور به تناقض می‌رسیم، همینجور درمورد آغاز زمان یا علتی که خودش علت نداره و علت‌العلله. #لاادری‌گری

کانت فکر می‌کرد چون همه چیز در طبیعت طبق یافته‌های نیوتون بر اساس قانون علیت کار می‌کنه، پس اگه قرار باشه اختیار داشته باشیم باید بپذیریم که ما بدن مادی خودمون رو جدای از قوانین علمی به صورت ارادی حرکت می‌دیم. و از این به این نتیجه می‌رسه که روح یا نفسی داریم که جدای از طبیعته.
این مبحث تا قبل از نظریه فیزیک کوانتوم میشه گفت درست بوده، هم این هم نظریه‌ی آشوب فکر میکنم اینجا حرف‌هایی برای گفتن داره

اگر بناست مفاهیم اخلاقی ... معنایی داشته باشند ... اختیار و آزادی اراده باید دست کم تا حدی حقیقت داشته باشد، و حقیقت داشتن اختیار ایجاب می‌کند که لااقل بخشی از وجود ما مستقل از جهان ماده باشد که در حرکت و تابع قوانین علمی است، چون باید برای ما امکان‌پذیر باشد که لااقل بعضی از اجسام مادی، یعنی بدن خودمان را «به طور ارادی» حرکت بدهیم. «مختار» یا «آزاد» به نظر من در سیاق این بحث به معنای «عدم تبعیت از قوانین علمی» است.