گیتی’s Reviews > خشم و هیاهو > Status Update

داستان لو نره براتون:

من موقع خوندن کتاب نفهمیدم کوئنتین خودش رو جای پدر بچه کدی می‌زنه و خودکشی می‌کنه. الان موهامو می‌کنم. وای فاکنر روانی‌ام کردی، مرد. روانی. 😭 من باید این قسمت رو از حرف های صالح حسینی می‌فهمیدم؟ الان چیکار کنم؟ برم با ترجمه شعله ور بخونم؟ یه بار دیگه فصل دوم رو بخونم؟
وای جیسن تو روح خودت و کارهات که تمرکز رو ازم گرفتی. (ربطی به جیسن نداره دارم به بار گناه.هاش اضافه می‌کنم.)

جیسن از اون آدماست که فقط بدی‌اش بهت می‌رسه. مشکلی هم نداشته توی بچگی که بخوام فکر کنم عقده کودکی بوده یا چاله های روانی داشته و این رفتارهای زشت و دون‌مایه‌اش رو توجیه کنم.

ازت بدم میاد.

ای کاش می‌تونستم بفرستمش توی اصطبل.‌ در رو روش ببندم. بندازم تو قفس یکی از اسب ها تا جا داره بزنه تو سر و صورتش.

وقتی درباره زندگی جیسن و کارهایی که کرده و می‌کنه فکر می‌کنم، دوست دارم یک کشیده‌ی جمالزاده‌گونه بزنم تو صورتش. مرتیکه نکبت. اه.

- یک دفعه دیگر این غلط را بکن تا بلایی به سرت بیارم که از نفس کشیدن پشمان شوی.
+حالا هم پشیمانم.

جیسِن چرا انقدر خشنه-
چته مرد

بالاخره بعد از دویست صفحه دارم می‌فهمم کی داره چی میگه و چی به چی و کی به کیه. 😭

یعنی هیچ رقمه تو کتم نمیرم. اصلا متوجه نمی‌شم چی میگه. بنجامین که از در و دیوار حرف می‌زد، الانم کوئنتین از عطش‌اش به تکه تکه کردن ساعت‌دیواری‌ها می‌گه.

سه ساعته دارم می‌خونم حرکت پرتقال‌های اگزوز. هی به خودم میگم خدایا پرتقال اگزوز چیه دیگه؟ نگو حرکت پرتقلای اگزوز بوده :)))))

چرا پاییز زمستون نمیاد؟ من پرتقال می‌خوام.