مهسا’s Reviews > شرح شطحيات > Status Update

من در میدانِ نیستی رفتم. چند سال در نیستی می‌پریدم، تا از نیستی در نیستی نیستِ نیست شدم. آنگاه ضایع شدم و از ضایعی در ضایعی ضایع شدم. آنگاه در توحید نگریدم، بعد از آنکه از خود و کون نیست شدم.

بگوی مرکب عقل را تا لگد بر هامون عدم زند، و عدم را در بحر قدم اندازد. آنگه بی‌خود «ربِّ اَرِنی» گوید و از زخم «لن ترانی» نترسد.

می‌پنداری که من چون شما بمیرم؟ هیهات! مرا گویند: علی. من گویم: لبیک، و بروم.

در میدان نیستی رفتم، چند سال در نیستی می‌پریدم. تا از نیستی در نیستی نیستِ نیست شدم. آنگاه ضایع شدم، و از ضایعی در ضایعی ضایع شدم. آنگاه در رهِ توحید نگریدم، بعد از آنکه از خود و کون نیست شدم.

هر دو دست و هر دو پایش را ببریدند. به هر یک‌بار که ببریدند، بخندید و خون در روی خود بمالید. گفتند:«این چیست؟« گفت:«بسی خون از من رفت، رویم زرد شد. خون در روی می‌مالم تا ظن نبرند که از غیرِ حق ترسیده‌ام.» آنگاه او را بر دار آویختند سه روز. آنگاه فرو گرفتند و سرش به تیغ برداشتند. دیگر بسوختند. خاکش به آبِ دجله فرو دادند و از ذره‌ئی صاحب‌دلان می‌شنیدند که «الله» می‌گفت.

گفت:« طاعت آن است که این تخت را گویم برخیز، برخیزد.» تخت برخاست. آنگاه باز جای خویش آمد. مریدی پیش او نشسته بود، چندان گریست که به جایگاهِ خویش بِمُرد.
:))))))))

گفت:« طاعت آن است که این تخت را گویم برخیز، برخیزد.» تخت برخاست. آنگاه باز جای خویش آمد. مریدی پیش او نشسته بود، چندان گریست که به جایگاهِ خویش بِمُرد.
:))))))))