Mohammad Hanifeh’s Reviews > طفلی به نام شادی > Status Update

[تا پایان دفتر پنجم: در شب سردی که سرودی نداشت]

اگر عشق نمی‌بود
علف‌های بهاری
در آن سرد سحرگاه
سر از خاک نمی‌زد
▪️
اگر عشق نمی‌بود
ز سنگ سیه آن چشمهٔ جوشان
گریبان زمین را به جنون چاک نمی‌زد
▪️
اگر عشق نمی‌بود
برای شاخهٔ انجیر تک‌افتاده، چکاوک
چنین پردهٔ عشاق، طربناک، نمی‌زد
▪️
اگر عشق نمی‌بود
اگر عشق نمی‌بود.

[تا پایان دفتر دوم: از همیشه تا جاودان]

خدایا تا به کی این دایره پرگار خواهد خورد
بس است این عهدِ خاموشی و این عصرِ سیه‌پوشی
کنون صد ساله شد آوازِ آن پیری که می‌نالید
«ز شمعِ مُرده یادآور» به شادی‌ها چو می‌نوشی
شبی آن‌سان که می‌پرسید «یارب در کجای آن،
بیاویزم قبای خویش را» آن شاعر یوشی
...

[تا پایانِ دفتر دوم: هنگامۀ شکفتن و گفتن]

ای غم که عبوس و کینه‌خواه آمده‌ای
شاید سوی من به‌اشتباه آمده‌ای
بر گِردِ من از کهنه غمان بارویی‌ست
آه ای غمِ نو! تو از چه راه آمده‌ای؟

پ.ن: دفتر قبلی رو به‌مراتب بیشتر دوست داشتم.

[تا پایان دفتر اول: زیر همین آسمان و روی همین خاک]

زندگانی می‌کنم، این‌جا، ولی از دور
مثل مشتی کاغذِ چرکِ مچاله
توی یک سطل زباله
زندگی را دور می‌ریزم
در لجن‌زاری که هر رجاله و تعویذخوان آن‌جا
خویش را فرمان‌روای خون و خوان و خواهشِ انسان
می‌شناسد
آه!
*
زندگانی می‌کنم،
آری،
ولی از دور
چون درختی زرد
در پایینِ پاییزان
روزهای عمرِ خود را می‌تکانم
در مسیرِ باد
روزها و روزهای روز
سال‌ها و سال‌های سال
زندگی کردم ولی از دور.