مجید اسطیری’s Reviews > عاشقانه‌های یونس در شکم ماهی > Status Update

کوکو، اسم یک پیانوی کهنه و قدیمی بود که بابا آن را از آبادان و از یک نوازنده ی پیر به اسم ژرژ گاسپاریان، که بیشتر آکاردئون مینواخت تا پیانو، با یک قیمت مناسب و البته در اقساط ده ماهه، خرید و به خانه آورد.
من و مامان و سام، کاملا متعجب و حیرت زده ایستاده بودیم و نگاه می کردیم به پیانو که هنوز پشت وانت بار بود. بابا که از خوشحالی سر از پا نمیشناخت، سبک بال پرید پشت وانت بار و به من اشاره کرد و گفت: برای تو خریدم سارا!

بابا جوان تر که بود دیوانه وار شیفته ی سوناتهای پیانوی بتهوون بود: سونات مهتاب، سونات پاتتیک، سونات هامرکلاویر و بیست و نه سونات دیگر، و از همه مهمتر سونات تودیع، که برای من و مامان و بابا و حتی سام، که آن موقع یازده سال بیشتر نداشت، یک موسیقی سحرآمیز به حساب می آمد. شاید به خاطر همین موضوع بود که همیشه خانواده‌ی چهار نفره‌ی ما برای شنیدن این موسیقی، مراسم خاصی را در نظر می گرفت . سکوت، فرورفتن توی مبل، خوردن چای...