Sara’s Reviews > شعر زنان افغانستان > Status Update

زآن جا که میخ ها
بر تارک بشر کوبیده میشوند
زآن جا که خون و مغز جوانان و کودکان
از سنگفرش کوی و خیابان و رهگذر
روییده میشوند

از دشنه های کینه ی بیگانه دوستدار
از انجماد قامت مردان فراز دار
از غرش هراس برانگیز بمب ها
از دخمه های تیره و بی روزن
بی نور، بی هوا
فریاد می کشم

ز آن جا که سالهاست
تابوت نعش نهضت آزادگی
بر دوش جاودان جنون میگردد
من از گلوی زخمی مادر
من از گلوی زن
زیر فشار پنجه ی بیداد اهرمن
فریاد میکشم

فریادهای خفته به غمخانه درون
آوای نارسا
باری از این فضا
وین محبس عذاب ندانم چه سان رهید
گر بشنوند دوزخیان این نوای من
خاموش میکنند به خواری صدای من.

فریاد/ هما محتسب زاده آذر