Sara > Recent Status Updates

ته به د کوم مجلس خراع ییزه د هجران په تاریکه کی ناسته یمه

چراغ بزم که هستی
ندانم ای دلدار
منم نشسته به تاریکنای شام فراق

لندی پشتو

افسانه تقدیر

چون ورق پاره ای در کف باد
به تکرار چرخیدن و سرخوردن
محکومم
شسته شده از شعری
که مفهوم من است.
سیزیف وار زیسته ام
در افسانه ی تقدیرها، در فصل نامه ی کتابی که هستی اش نام است.
به اجتماع ساکت کلمات
پناه میبرم
حرفم را به گوش کاغذها زمزمه میکنم.
جاده ها
خطوط موازی مفصل اند
و آدم ها؛
چون وحوشان تجربی در قفسهای آهنین خویش می گذرند.
به تابوت تنهایی اندرم
با نفسهای گرمم هنوز
در تن
و حس سردی خاک
در سینه ام
سنگین

"قسم به ظلم رفته بر تن زنانگی"
شعری از پروین پژواک شاعر و نویسنده معاصر افغانستان که اکنون همراه خانواده اش در کانادا زندگی میکند.
گیسوان من
گیسوان آزاد و سرکشم
هر تار زلف آن
روح پرنده داشت که با جنبش نسیم
حرکت قدم
و تکان دادن سر
چون هزاران برگ زنده ی سبز در سپیده ی بهار
می لرزیدند
و میپریدند.
گیسوانم را میبستم
فیته های رنگی گیسوانم را باد
همواره چون بندی که بر بال پرنده
می گشود
فیته های رنگی گیسوانم را باد
می ربود

چه شعرهای زیبایی، چه استعداد های ناشناخته ای و چه دردهای مشترکی.

مستوره افغان/ زبیده با تخلص مستوره در سال 1287 شمسی در کابل متولد شد.
تحصیلات خود را در مکتب نسوان گذراند و برای مدتی مدیریت موسسه خیریه نسوان را برعهده داشت. مدارس خیاطی کابل زیر نظر او اداره میشد.
وی در سال 1353در وطنش درگذشت. از وی کتابی در دست 

شده تاحالا همینطور که بین قفسه های کتابخونه پرسه میزنید عنوان یک کتاب توجهتون رو جلب کنه، بازش کنید اولین صفحه رو بخونید و بزنید زیر گریه؟

من از فضای خالی از آیینه و بهار
از اندرون کلبه ی تاریک
بی نور و بی سرود
از شهر بی درخت
بی شادی و سرور
فریاد میکشم

من از دیار بی هنران بر سریرها
از قلب های عاشق آماج تیرها
از کوچه های سرداب
از انجماد دریا
از مرداب
فریاد میکشم

ذهن در شهر شلوغ عطش ارتباط دارد چون فکر میکند هدف از همه چیز ارتباط میان انسان و انسان است. ولی در میانه طبیعت ناب یا همانطور که ثورو میگوید "عصاره حیات وحش" تنهایی شخصیت دیگری پیدا میکند، خودش تبدیل به نوعی از ارتباط میشود ارتباطی میان انسان و جهان و میان انسان و خودش.

زندگی یک مسیر مستقیم نیست.
هر لحظه از زندگی یک پیچه یک چرخش که ما رو وارد مسیر جدیدی میکنه.

I'm hooked on مرور و بحث کتاب : به فرمان فلوکستین - فصل پنجم on Castbox. Check out this episode! https://castbox.fm/vb/360982870

مرور کتاب با صدای دکتر ایمان فانی رو گوش میدم (از پادکست مدرسه زندگی فارسی) و واقعا از مباحث مطرح شده لذت میبرم.
خیلی برام جالبه که ایشون بر خلاف تصورم روانپزشک نیستند و تخصصشون رادیولوژیه.

"حرف نیز گاه از چشمهٔ زبان فواره میزند بی آنکه بدانیم در زیرترین لایه های روان چه گذشته و سخن ما از چه انگیزه های ناشناخته ای مایه گرفته است.
باری خواسته یا ناخواسته زخمی دهان باز کرد که دیگر در سوی آن دست هامان به هم نمیرسید."

"بودن با او سفری بود که از هیچ منزلی به منزل دیگر نمی رفت.
همزمان در همهٔ منزل ها بودیم ،حالت در راه بودن ،پرواز پیوسته به چشم اندازهای همانند ناهمانند و غفلت خوشایند مسافران بی خبر در جاده ای پیچاپیچ و ناگهان سنگ چینی در خم یک تپه ،راه بسته ،حرامیان مسلح و مسافران به خاک افتادهٔ غارت شده."

حالا وقتشه برگردم و تمام قسمتایی که زیرشون رو خط کشیدم دوباره بخونم.

Ordinarily, involvement in a drawing is like involvement in a dream. You are seldom aware of the passage of time.

آیا من موفق میشم تا پایان سال 99 این کتاب رو بخونم?

"این خیلی مهم است که هر کس به اندازه وسعش کمک کند.
کمک کردن موجب آرامش دل می شود.ممکن است کسی سرطان بگیرد و بمیرد اما باز هم پیروز میدان باشد."

هزاران کس خواهند گفت نمی‌شود
هزاران کس شکست تو را صلا خواهند داد
هزاران کس مخاطرات راه را
یک به یک برایت شماره خواهند کرد
اما تو، کمر ببند و خندان و سرودخوان
بیا میانه میدان
با ناشدنی درآویز
و آن را شدنی کن

ادگار آلبرت گست

جودیت درباره محیط کلینیک و آثار جنبی شیمی درمانی هشدار های لازم را به تری داده بود اما هیچ چیز نمی توانست تری را برای تحمل آنچه که او "کثافت سرطان" می نامید آماده کند.
دیدن غده درشتی بر گردن نوجوانی که از لاغری به چوب خشک می مانست تحمل ناپذیر بود.

دست و رو در آب جو تر کردنم گیرم ز ناچاری ست
من بخواهم یا نخواهم جویبار زندگی جاری ست
می ستیزم در بهار کوچک یک غنچه با پاییز
خود گرفتم کاین نبرد نابرابر عین دشواری ست
من نه شب کورم چراغی از دلم بر می کنم با عشق
گیرم اینجا خانه تاریک و افق تاریک و شب تاری ست
می مزم نقل زبانی زیر دندان تا که تاب آرم
گیرم این پیمانه عمر است و دورم دور تلخواری ست
بار دیگر چون ببینم با نگاهی تازه خواهم دید