Nafiseh

“دندان اندیشه را عصب کشی کنید تا به سرد و گرم روزگار بی اعتنا شوید و به آرامش عمیق برسید.”
― عباس گلکار

“هر دو‌اندوهناک و فرسوده، چنانکه گویی پس از توفان تنها به روی ساحل خلوتی افکنده شده باشند، در کنار هم نشسته بودند. راسکلنیکف به سونیا مینگریست و محبت شدید سونیا را به خود احساس می‌کرد و از اینکه کسی‌ را آنقدر دوست می‌دارد، ناگهان درد و ناراحتی خاص احساس کرد. احساسی شگفت و‌وحشتناک بود!ه هنگامی که به نزد سونیا می‌آمد، فکر می‌کرد که تمام امید و چاره اندیشی را در او‌خواهد یافت. فکرمیکرد که لااقل کمی از عذاب خود خواهد کاست. اما اکنون که تمام قلب سونیا متوجه او بود، ناگهان دانست و احساس کرد که بمراتب بدبخت‌تر از پیش شده است.”
― Doesteyevsky

“پاریس را هرگز پایانی نیست و خاطره‌ی هر کسی که در آن زیسته باشد با خاطره‌ی دیگری فرق دارد. ما همیشه آنجا باز می‌گشتیم، بی‌توجه به اینکه که بودیم یا پاریس چگونه تغییر کرده بود یا با چه دشواری‌ها و راحتی‌ها می‌شد به آن رسید. پاریس همیشه ارزشش را داشت و در ازای هر چه برایش می‌بردی چیزی می‌گرفتی. به هر حال این بود پاریس در آن روزهایی که ما بسیار تهیدست و بسیار خوشبخت بودیم”
― Ernest Hemingway, A Moveable Feast

“بودا برخاست و رفت و نگاه او و نیمه تبسمش در خاطره سیذارتا برای همیشه نقش بست. وی فکر گرد که من دیگر هیچگاه مردی را بدینگونه تبسم و نگاه کند و این طور بنشیند نخواهم دید. من هم می خواهم که بدان شکل باشم. بدانگونه تبسم کنم و بدانگونه بنشینم، آن قدر آزاد، وارسته، صاف، ساده، کودک وار و مرموز باشم. شخص در صورتی می تواند بدین شکل در آید و یا بدینگونه راه برود که خود را مسخر کرده باشد، من نیز خود را تسخیر خواهم کرد.”
― Hermann Hesse, Siddhartha