ز دوست آنچه کشیدم سزای دشمن بود
فغان ز دوست که در دشمنی چه بی‌باک است
از جهان هیچ ندیدیم و عبث عمر گذشت
ای دریغا که ز گهواره رسیدیم به گور
چو فرزندت مرا خواند شهید راه آزادی
چه خواهی گفتنش فردا؟ که زندان‌بان من بودی؟
امروز نه آغاز و نه انجام جهان است
ای بس غم و شادی که پس پرده نهان است
خون می‌چکد از دیده در این کنج صبوری
این صبر که من میکنم افشردن جان است
— Aug 28, 2025 10:51AM
Add a comment
