Salivan > Recent Status Updates

پسر جدی جدی دفاعیات گلسرخی (همون "من که یک مارکسیست لنینیست هستم..") رو نوشته و داره قربون صدقه‌اش می‌ره :))

آهان پس همون نبردی که افسران و فرماندهان بریتانیایی با اشتباهشون باعث کشتار بی‌دلیل این همه سرباز شدن، "بزرگترین رویداد تاریخ استرالیا و نیوزیلند" و "سرفصل خودآگاهی ملی و حتی شکل‌گیری ملیت آن‌ها" بود. مرتیکه ¬_¬

نشر کرگدن به تازگی این کتاب رو منتشر کرده و زحمت کشیده فصل سوریه‌ رو به‌طور کامل حذف کرده! (حدودا پنجاه صفحه). هیچ‌جا هم به این مسئله اشاره نکرده و وقتی اعتراض می‌کنی می‌گن مترجم تو مقدمه گفته درحالی که
یک؛ مقدمه برای چنین اطلاع‌رسانی‌ای دیره، و
دو؛ کتاب اصلا مقدمه‌ی مترجم نداره!

خود "گل‌های داوودی" قشنگ و داستان دومی هم جالب بود. اون "بلدرچین سفید" جدا از دیالوگ‌های مسخره و نابه‌جای بخش چهارش، به شکل عجیبی همه جاهایی که می‌تونست نشون بده رو گفته بود. داستان "قتل" هم که دیگه خییییییییلی یه‌طوری بود :|

بابا چی‌کار موشش داری مرتیکه...اه...

حالا خودمون، تیکه‌ی علت فرارشون یه‌خرده هول‌هولکی بود. ولی بقیه‌اش خیلی خوب بوده تا اینجا.

محض رضای خدا دو کلام راجع به اقتصاد حرف می‌زدی جاکش. همه‌ی اقتصاددان‌ها نفهمن و فقط تو رفقای چپ و شعارهای خارج از واقعیتتون خوبید؟
تهش هم که بیایم مالکیت زمین و کارخونه رو بدیم دست همه و به دولت هم اجازه بدیم هرجا خواست انگشت کنه و هروقت هم عشقش کشید پول چاپ کنه.
درازِ خاک بر سر

محض رضای خدا دو کلام راجع به اقتصاد حرف می‌زدی جاکش. همه‌ی اقتصاددان‌ها نفهمن و فقط تو رفقای چپ و شعارهای خارج از واقعیتتون خوبید؟
تهش هم که بیایم مالکیت زمین و کارخونه رو بدیم دست همه و به دولت هم اجازه بدیم هرجا خواست انگشت کنه و هروقت هم عشقش کشید پول چاپ کنه.
درازِ خاک بر سر

نمی‌فهمم ولی موقع خوندنش روحم جلا میاد.
اگه بفهمم انسان خوشحال‌تری خواهم بود.

من نمی‌دونم این دقیقا چه حالتیه که هومر داره؛ این که فکر می‌کنه داره دیوونه می‌شه. یا الان اوایل دیوونگیشه‌. یا می‌ترسه که نکنه واقعا داره دیوونه می‌شه. یا شاید اصلا همه اینطوری دیوونه می‌شن. بعد می‌گه اصلا بهتر که دیوونه بشه، مگه چیش از وضعیت فعلیش بدتره. ولی می‌دونم نه فقط من، که خیلیای دیگه هم این وضعیت رو تجربه کردیم. علی‌الخصوص آخرای شب و وقتی خوابت نمی‌بره و شیرجه می‌ری تو عالم خیال. دقیقا مثل همین هومر خودمون.

بعد از حدود ۱۶۰ صفحه اولین جرقه در مورد اینکه «چه خبره اینجا؟» تو سرم زده شد.درست یا غلطش و نمیدونم،ولی با توجه به شناختی که نسبت به نویسنده دارم حس میکنم محتوای داستان باید یه ربطی به سرویس‌های اطلاعاتی از قبیل ک.گ.ب داشته باشه.شایدم نداشته باشه.نمیدانم!